مقدمه
شکوفه حبیب زاده - خبرنگار: چند ماهی بیشتر نمانده تافصل دولت یازدهم به پایان برسد. آن موقع شاید بهتر بتوان بررسی کرد که در بهار به سر می بریم یا در پاییز؟ اما آنچه اکنون از وضعیت اقتصادی کشور به چشم می خورد، فارغ از رخداد برجام که به درستی توانست بسیاری از معادله های مغشوش دولت قبلی و مخالفان جدی ایران را در سطح جهان برهم زند، تنها در چند مورد برای عموم مردم قابل پذیرش بود، نخست ثبات قیمت ها و دیگر کاهش تورم. اما آنچه رنج را در میان مردم افزون تر کرد، راکدتر شدن اقتصاد و به تبع آن رونق بیکاری در کشور بود به نحوی که طبق آخرین آمار مرکز آمار ایران نرخ بیکاری برای فصل بهار امسال ۱۲.۲ در صد اعلام شد. بیکاری روز افزون که خود فقر و احساس طرد شدگی و در نهایت آسیب های پیاپی ناشی از آن از جمله جرم و جنایت، غرق شدن مردم در افیون اعتیاد و... را به دنبال می آورد. برای بررسی این مسئله که چه رابطه ای میان اشتغال و آسیب های اجتماعی وجود دارد با حسین اکبری کارشناس اقتصادی و فعال مستقل کارگری به گفتگو نشستیم تا باب دیدگاه ها باز شود. اکبری معتقد است که دولت ها در ایران تا کنون ادامه دهنده راه دولت های پیشین بوده اند و تغیر محسوسی در تغییر سیاست های حوره اشتغال ایجاد نشده است.یک گزارش میدانی در زمینه قراردادهای موقت کار حاکی است برخی کارفرمایان در کارهایی که جنبه مستمر دارند، به جای قرارداد یکساله با کارگران قرارداد یک ماهه می‌بندند.
عکس: آرشیو
خبرگزاری مهر که این خبر را منتشر کرده، افزوده است که در حال حاضر تنها ۵ درصد از قراردادهای کار در ایران دائمی هستند حال آن که این رقم در بسیاری از کشورها ۲۵ درصد است.
قراردادهای موقت طی بیش از دو دهه گذشته جایگزین قراردادهای دائم کار در ایران شده‌اند. علیرغم تاکید قانون کار مبنی بر این که در کارهای با جنبه‌ی مستمر، قرارداد موقت یکساله است،
قراردادهای یک ماهه حتی قراردادهای موسوم به سفید رواج گسترده‌ای یافته‌اند. تا آن جا که اکنون برآورد میشود بیش از ۹۰ درصد قراردادهای کار در ایران موقت هستند.
بازگذاشتن بیشتر کارفرمایان و پیمانکاران در زمینه‌ی قرارداد کار یکی از موارد اعتراض جدی کارگران به لایحه اصلاح قانون کار است که در مجلس در دست بررسی است. در صورت تصویب این لایحه کارفرما حتی ملزم به اعلام مدت قرارداد نیست.
