562- خبرهای علمی

خبرهای علمی

ساخت پایگاه دائمی در کره ماه

هدف بلند پروازانه جدیدی دارد: ساخت پایگاه دائمی روی کره ماه. گروه تحقیقاتی اکتشافات مربوط به سطح ماه مشغول اولین انجام آزمایشها را در معدن سنگ روباز در آلمان است. در این گزارش در مرکز فضانوردان اروپایی در کلن، با کسانی که قصد دارند این پروژه باورنکردنی را عملی کنند، ملاقات کرده ایم.

نیم قرن پیش فضانوردان روس و آمریکایی برای اولین بار پا روی کره ماه گذاشتند. انسان هرگز حضور مداوم روی سطح ماه نداشته است. حال می خواهد روی کره ماه بماند. کره ماه جایی فوق العاده مناسب برای آزمودن توان بشر در کاوش منظومه خورشیدی است.

پروژه آپولو، یکی از بزرگترین پروژه های فضایی بود که در اوایل سالهای ۱۹۶۰ میلادی آغاز شد و طی ده سال فرود انسان را روی کره ماه ممکن ساخت. آژانس فضایی اروپا قصد دارد پایگاهی دائمی روی سطح کره ماه بسازد. قرار است آژانسهای مختلف فضایی و فضانوردان از سراسر جهان به این ایستگاه دسترسی داشته باشند.

آندراس موگنسن، فضانورد آژانس فضایی اروپا می گوید: «در دهه ۶۰ میلادی توانستیم به کره ماه برویم. امروز از نظر پیشرفت تکنولوژی، خیلی خیلی جلوتریم و باز هم می توانیم موفق شویم.»

یان وُرنر مدیر آژانس فضایی اروپا می گوید که امروز کره ماه جایی برای تحقق اهداف بلندپروازانه جدید است. وی گوید: «آمریکایی ها، روسها، چینی ها، هندی ها، ژاپنی ها و حتی کشورهایی بیشتر با سهم کمتری در این پروژه همکاری خواهند کرد.»

آژانس فضایی اروپا برای تحقق این رویا تنها نیست و ایده اصلی این است که ساخت پایگاه روی ماه پروژه ای جهانی در ادامه پروژه ایستگاه بین المللی فضایی باشد. فضانوردان چینی برنامه ای برای آوردن نمونه ای از سنگهای ماه به روی زمین دارند. روسها هم سرگرم ساختن روبات ماه نورد هستند، و سفینه فضایی اوریون ناسا هم قرار است قبل از سال ۲۰۲۰ یک واحد از اجزای آژانس فضایی اروپا ا با خود به مدار ماه ببرد.

از نظر یان ورنر، این تنوع نقشی اساسی دارد. وی می گوید: « در آغاز نیاز به بودجه کلان نخواهیم داشت یعنی می توانیم با ماموریت کوچکی برای نشاندن سفینه روی سطح ماه کار را شروع کنیم. چندین کشور از پیش در این زمینه برنامه ریزی کرده اند. گام بعدی، برپا کردن تلسکوپ رادیویی روی نیمه تاریک ماه است که کاربردها و همچنین کاربران مختلف خواهد داشت، اما در یک جا مستقر خواهد بود.»

در حال حاضر جزییات طرح مشخص نیست، اما شور و هیجان دانشمندانی که در کارگاههای برای این طرح شرکت کرده اند، مشهود است. این کارگاه را مرکز فضانوردان اروپایی در کلن، در ماه ژانویه برگزار کرد.

استفاده از منابع موجود در سطح ماه و چاپ سه بعدی برای ساخت محافظ

نتیجه گیری اصلی این کارگاههای آموزشی این بوده است: می توان از فلزات، مواد معدنی و آب یخ زده که روی کره ماه یافت می شود برای ساخت این دهکده استفاده کرد.

برنار فوئینگ، مدیر تیم بین المللی اکتشافات ماه می گوید: «روی ماه منابع زیادی وجود دارد. در قطبهای ماه یخ پیدا کرده ایم، همچنین جاهایی روی سطح کره ماه یافته ایم که همیشه از نور خورشید برخوردار است. این مکانها برای ما منابعی را که برای ساخت این پایگاه نیاز داریم تامین و امکان زندگی فضانوردان در این ایستگاه را فراهم می کند.»

مهمترین چالشهایی که برای یک ساخت پایگاه روی کره ماه وجود دارد، عبارتند از: تابش خورشیدی، پرتوهای کیهانی، سنگهای آسمانی خیلی ریز و البته دمای خیلی زیاد. آیدان کوولی، محقق ایرلندی می گوید که برای مواجهه با این خطرات، یکی از ایده ها به کارگیری خاک کره ماه برای ساخت گنبدهای محافظ است: «می توان این ماده را برای چاپ سه بعدی یک ساختار مسکونی یا عناصر ساختمان روی ماه به کار ببریم. ما فکر می کنیم این ایده، شدنی است. ایده اصلی ما این است که کاوشگر روی سطح ماه فرود بیاید و بعد با باد کردن سیستم کار ساخت گنبد آغاز شود که سپر محافظ فضانوردان خواهد بود. یک لایه خاک روی این قرار می دهیم و پس از تفجوشی لایه دیگری اضافه می کنیم و با تکرار این کار می توانیم هر نوع ساختاری که بخواهیم بسازیم.»

شبیه سازی پایگاه روی سطح زمین

نمی توان این ایده های جدید را روی سطح ماه آزمایش کرد، به همین دلیل هم دانشمندان باید به دنبال جاهایی بگردند که ترکیب سنگ و خاک آن مشابه با خاک سطح کره ماه باشد، یکی از این جاها پارک آتشفشانی آیفل در نزدیکی کلن است.

برنارد فوئینگ، مدیر گروه بین المللی اکتشافات ماه می گوید: «اینجا تجهیزات و ابزارهای لازم اندازه گیری ترکیب سنگ ها را داریم. می خواهیم ببینم این ابزارها چقدر خوب کار می کنند. برای آزمایششان سنگ های آتشفشانی را به کار می بریم که به ترکیب سنگهای ماه یا سنگ های مریخ نزدیک هستند.»

در این برنامه آزمایشی، یکی از پژوهشگران نقش فضانورد روی سطح ماه را بازی می کند و همکارش از راه دور او را هدایت می کند. آنها می خواهند ارتباط بین فضانورد با پایگاه اصلی را بیازمایند، همینطور می خواهند ببینند آیا طیف سنج پیش نمونه “ماه نشین” که ساخته اند، در تشخیص مواد معدنی مفید برای ساخت و نگهداری پایگاه روی سطح ماه موفق عمل خواهد کرد یا نه.

اسکار کامپس، دانشجوی زمین شناسی، دانشگاه اوترخت که با گروه محققان به معدن سنگ آمده می گوید: «من در این شبیه سازی، فضانورد هستم. بنابراین به سمت محل نمونه برداری هدایت می شوم و به من می گویند چه موقع باید برگردم و در برابر این آزمایشگاه کوچک اندازه گیری ها ی نمونه را انجام دهم.»

آندرئاس موگنسون فضانورد آژانس فضایی اروپا می گوید: «چرخه طراحی و ساخت باید از نو آغاز شود: از موشک هایی گرفته که ما را به مدار می برند، به ماه منتقل می کنند و روی ماه فرود می آورند، تا پایگاههایی که باید روی سطح ماه برای زندگی ساخته شود. باید همه مجموعه فناوری هایی را که لازم است طراحی و قابل اجرا کنیم.»

منبع: دانش و فن یورنیوز فارسی

***

تصویری از بزرگترین دره منظومه شمسی

 

 در این تصویر می توان بزرگترین دره در منظومه شمسی که بر روی سیاره مریخ تشکیل شده است را رویت کرد.

نام این دره در مریخ «Valles Marineris» است که طول آن ۳ هزار کیلومتر، به عرض ۶۰۰ کیلومتر و عمق آن ۸ کیلیومتر است. این در حالی است که بزرگترین دره بر روی کره زمین در ایالت «آریزونا» آمریکا به طول ۸۰۰ کیلومتر، عرض ۳۰ کیلومتر و عمق ۱.۸ کیلومتر است.

گفته می شود که دره «Valles Marineris» میلیاردها سال پیش بر روی سیاره مریخ شکل گرفته است.

منبع:http://www.asriran.com/fa/news/454420

***

از اسپرم آزمایشگاهی بچه‌‌موش‌های 'سالم و بارور به دنیا آمدند'

 26 فوریه 2016 - 07 اسفند 1394

محققان چینی موفق شدند با تولید اسپرم در آزمایشگاه، بچه موش‌های سالم تولید کنند. بچه موش‌هایی که از این اسپرم‌های آزمایشگاهی به دنیا آمدند نه فقط سالم بودند بلکه خود نیز صاحب بچه‌هایی سالم شدند.

به این ترتیب راهی برای درمان ناباروری در مردانی که به دلیل شیمی درمانی، عفونت‌ها، ضربه، جراحی و مشکلات مادرزادی قادر به تولید اسپرم کافی یا سالم نیستند باز شده است.

تا به حال میوز، نوعی تقسیم سلولی که فقط در سلول‌های جنسی رخ می دهد، یکی از مهمترین موانع بر سر راه تولید سلول های جنسی (تخمک و اسپرم) در آزمایشگاه بوده است.

در این تقسیم، سلول باید نیمی از کروموزوم‌های خود را از دست بدهد (مثلا در انسان ۲۳ کروموزوم داشته باشد) تا وقتی اسپرم و تخمک لقاح پیدا می کنند، سلول حاصل ۴۶ کروموزوم داشته باشد.

محققان چینی که نتیجه این تحقیق را در نشریه سلول (سلول‌های بنیادی) منتشر کرده‌اند، معتقدند تا به حال هیچکدام از تحقیقاتی که در مورد میوز آزمایشگاهی انجام شده نتوانسته ثابت کند تمام مراحل کلیدی میوز اتفاق افتاده است.

در واقع تولید اسپرم یکی از پیچیده‌ترین و طولانی‌ترین فرایندها در بدن است که با تخصصی شدن سلول‌های جنسی اولیه در دوران جنینی آغاز می شود و بعد با اسپرم‌سازی و تمایز اسپرم در بیضه‌ها در دوران بلوغ ادامه پیدا می‌کند.

محققان چینی برای تولید اسپرم در آزمایشگاه از سلول‌های بنیادی جنینی استفاده کردند و برای پرهیز از هر گونه خطا، گروهی از زیست شناسان متخصص تولید مثل، "استاندارد محک" (gold standard) را تولید برای سلول‌های جنسی در آزمایشگاه تعریف کردند.

سلول‌های بنیادی جنینی سلول‌هایی هستند که قابلیت تبدیل به هر نوع سلولی را دارند.

پژوهشگران چینی با استفاده از محیط کشت سه بعدی، هورمون‌ها، مواد شیمیایی و بافت بیضه این سلول‌های چند قابلیتی (multipotent) را به سوی اسپرم شدن سوق دادند.

البته آنچه محققان چینی تولید کردند یک مرحله پیش از تکامل نهایی اسپرم است، مرحله‌ای که به آن اسپرماتید می‌گویند.

اسپرماتید برای اینکه به اسپرم بالغ تبدیل شود باید از مراحل مختلفی عبور کند، از جمله اینکه از یک سلول گرد به شکل اسپرم، دارای یک سر و یک دم، در آید.

اما این سلول‌ها از نظر ژنتیکی و تعداد کروموزم مشابه اسپرم بالغ هستند و محققان با لقاح مصنوعی (IVF)، تخمک‌ها را با همین اسپرماتیدها بارور کردند.

پروفسور شیائو یانگ چائو از فرهنگستان علوم چین که در این پژوهش شرکت داشته به بی‌بی‌سی گفت امیدوار است که این تحقیق "الهام‌بخش" محققان دیگر شود تا مشکل ناباروری و سترونی مردان حل شود.

البته او تاکید کرد که در این راه باید "ملاحظات اخلاقی" در نظر گرفته شوند و ابتدا باید از بی‌خطر بودن آن مطمئن شد.

در ژاپن پیش از این از اسپرماتید برای تولد کودکان سالم استفاده شده اما این کار در بعضی کشورها غیرقانونی است.

یکی دیگر از مشکلاتی که بر سر راه تولید اسپرم در آزمایشگاه وجود دارد این است که در بدن فرد بالغ سلول بنیادی جنینی وجود ندارد، اما پیش از این با استفاده از سلول های پوست سلول‌های بنیادی جنینی با موفقیت انجام شده و دانشمندان چینی نیز این را راه حل مناسبی می‌دانند.

پروفسور رابین لاول-بج از موسسه فرانسیس کریک در لندن این تحقیق را "تحسین برانگیز" و برای تحقیقات پایه "فوق العاده" خواند:

"تصور می‌کنم بسیاری فکر می‌کنند تولید اسپرم کار راحتی است، مردها هیچ کاری نمی‌کنند و هر ساعت میلیون‌ها از این وروجک‌ها تولید می‌کنند. اما همینطور که این تحقیق نشان می‌دهد تولید اسپرم پیچیده‌تر از این حرف‌هاست."

پروفسور آلن پیسی استاد دانشگاه شفیلد تولید اسپرم بیرون از بدن را هم از نظر "پیشرفت علم" و هم از نظر "درمان ناباروری مردان" جالب توجه خواند و گفت:

"با وجود این نتایج امیدوارکننده، ما هنوز تا استفاده فوری از این شیوه برای درمان ناباروری مردان فاصله داریم."

  به طور طبیعی در هر انزال حدود ۲۰۰ تا ۵۰۰ میلیون اسپرم آزاد می‌شود.

  اسپرم برای تحرک خود فروکتوز (نوعی قند) را که در منی وجود دارد در میتوکندری‌های خود می‌سوزاند و به انرژی تبدیل می‌کند.

  در هر ثانیه حدود ۱۵۰۰ اسپرم تولید می شود.

  اسپرم انسان در بدن زن چهار تا پنج روز زنده می‌ماند اما بیرون بدن مدت بسیار کوتاهی زنده می ماند.

  تولید و بلوغ اسپرم حدود دو ماه و نیم طول می‌کشد.

پانزده درصد زوج‌ها با مشکل ناباروری مواجه هستند که بسیاری از آنها به دلیل اختلال در تولید سلول‌های جنسی است.

  منبع: دانش و فن بی بی سی فارسی

***

۱۰۰ هزار سال قبل؛ زاد و ولد نئاندرتال‌ها با انسان امروزی

۱۳۹۴/۱۲/۰۹

دانشمندان می‌گویند بررسی ژنوم یک زن نئاندرتال که بقایایش در غاری در کوه‌های آلتای در جنوب سیبری در نزدیکی مرز روسیه و مغولستان یافت شده، نشان می‌دهد نئاندرتال‌ها و انسان‌های مدرن بسیار زود‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد با هم زاد و ولد کرد‌ه‌اند.

این بررسی شواهدی به دست می‌دهد که اجداد ما بسیار زود‌تر از آنچه قبلا تصور می‌شد از آفریقا خارج شده‌اند و حدود ۱۰۰ هزار سال پیش با نئاندرتال‌ها آمیزش داشته‌اند.

به گزارش رویترز، سرگئی کاستلان از موسسه مردم‌شناسی تکاملی «ماکس پلانک»، در آلمان، می‌گوید: «پیش از این تصور می‌شد که انسان‌های امروزی (هوموساپینس‌ها) اولین بار حدود ۵۰ تا ۶۰ هزار سال پیش، یعنی وقتی که از آفریقا مهاجرت کرندد، با نئاندرتال‌ها مواجه شدند».

برپایه این بررسی که در مجله نیچر منتشر شده، اجداد انسان امروزی حدود ۲۰۰ هزار سال پیش در آفریقا زندگی می‌کردند و سپس به نقاط دیگر زمین مهاجرت کردند.

مارتین کول ویلم نسل‌شناس دانشگاه «پمپیو فابرا» اسپانیا که در این تحقیق همکاری کرده ، می‌گوید «یک سناریوی محتمل این است که جمعیت کمی از اجداد ما از آفریقا مهاجرت کرده و با نئاندرتال‌ها که در خاورمیانه ساکن بودند مواجه شده‌اند و زاد و ولد کرده‌اند».

دانشمندان می‌گویند این مهاجرت از آفریقا منجر به تشکیل جمعیت در اروپا، آسیا، و مناطق دیگر نشد. کول ویلم می‌گوید: «نمی‌دانیم چه بر سر آنها آمد. به نظر می‌رسد جمعیت آنها یا در اثر تغییرات اقلیمی و یا رقابت با نئاندرتال‌ها رو به نابودی گذاشت. به نظر می‌رسد این اتفاق پس از مهاجرت از آفریقا بسیار زود‌تر از آن چیزی که قبلا تصور می‌شد رخ داده باشد. این امر نشان می‌دهد انسان مدرن در چند مرحله از آفریقا مهاجرت کرد و گروهی از آنان احتمالا منقرض شده‌اند».

نئاندرتال‌های قوی‌هیکل از ۳۵۰ هزار سال پیش تا حدود ۴۰ هزار سال پیش در اروپا و آسیا زندگی می‌کردند اما پس از ظهور اجداد انسان امروزی به تدریج در این منطقه محو شدند. بنا به نظر دانشمندان، نئاندرتال‌ها بسیار باهوش بودند و روش‌های مختلفی برای شکارکردن داشتند. آنها حرف می‌زدند و از ابزار و آتش استفاده می‌کردند.

زادو ولد نئاندرتال‌ها با هوموساپینس‌ها تاثیری ماندگار بر ژنتیک انسان داشته است. نتایج یک تحقیق که در مجله «ساینس» منتشر شده است رابطهٔ دی‌ان‌ای به جا مانده از نئاندرتال‌ها را در مشخصه‌های انسان امروزی همانند افسردگی، اعتیاد به نیکوتین، لخته شدن خون و آسیب‌های پوستی نشان می‌دهد. انسان‌های کنونی یک تا چهار درصد ژن‌های خود را از نئاندرتال‌ها به ارث برده‌اند.

  منبع: دانش و فن فارسی RF

***

عضوهای بدون استفاده در بدن

1) ارگان ومرونازال VOMERONASAL ORGAN: یا ارگان جاکوبسون که حفره ای است در پل های بینی دو سمت با گیرنده های شیمیایی که در انسان عملکردی ندارند. در جانوران پست تر وظیفه درک ماده شیمیایی فرومون رو بر عهده دارند.(فرومون در جانوران پست تر برای جلب و جذب جنس مخالف کاربرد داشته است)

 2) عضلات خارجی گوش: 3 عضله هستند که در بخش خارجی گوش واقع شده اند و در سایر حیوانات نظیر خرگوش ها و سگ ها، وظیفه حرکت مستقلانه گوش از سر را بر عهده دارند. اما انسانها هنوز دارای آن هستند و توسط این عضلات است که بعضی از افراد میتوانند گوششان را تکان دهند.

 3) دندان عقل: در انسانهای اولیه که مقادیر زیادی از گیاهان رو جهت به دست آوردن انرژی مصرف میکردند داشتن یک جفت اضافه دندان آسیا در هر فک مفید به نظر میرسید اما در انسان های امروزی که انواعی از غذاها را مصرف میکند، زیاد ضروری به نظر نمیآید.

 4) پلک سوم: در اکثر پرندگان و پستانداران یک لایه محافظ به عنوان پلک سوم بر روی چشمشان وجود دارد که وظیفه حفاظت از چشم و خروج شن ریزه و گرد و غبار را از چشم بر عهده دارد. باقی مانده این پلک در انسان به صورت یک چین نازک در گوشه داخلی چشم وجود دارد.

 5) زائده آپاندیس: یک لوله عضلانی باریک در روده بزرگ که در به نظر میرسد باقی مانده بخش از روده جانوران باشد که وظیفه هضم سلولز غذا (گیاهان) را بر عهده داشته باشد . اما در انسان بیشتر حاوی گلبول های سفید و غدد لنفاوی است. و مشکلات عفونی عدیده ای را به وجود می آورد.

 6) سینوس های اطراف بینی: به نظر میرسد در انسانها نخستین این سینوس ها سرشار از مخاط بویایی بوده تا به این ترتیب حس بویایی آنها را تقویت کرده و آنها را از خطرات حفظ کند . اما نقش انها در انسان امروزی به شکل دهی به صورت، گرم کردن هوای ورودی به ریه ها و سبکتر شدن سر کمک میکند. التهاب این سینوس ها باعث سینوزیت میشود.

منبع: http://www.livescience.com/21515