اصلاح قانون کار رای نمی آورد
عضو فراکسیون کارگری مجلس:
نمایندگان واقعی ملت به لایحه اصلاح قانون کار رای نمی‌دهند
سهیلا جلودارزاده می‌گوید: لایحه اصلاح قانون کار یکجانبه و بدون نظر کارشناسی تنظیم شده و نمایندگان واقعی ملت به آن رای نخواهند داد.
«سهیلا جلودارزاده»، عضو فراکسیون کارگری مجلس در گفتگو با خبرنگار ایلنا؛ در ارتباط با لایحه پیشنهادی دولت برای اصلاح قانون کار گفت: کمیسیون اجتماعی مجلس اگر به این لایحه رای ندهد، از دستور کار خارج خواهد شد و طبیعی است که نمایندگان واقعی ملت به این لایحه رای نخواهند داد.
وی در ارتباط با کاستی‌ها و ضعف‌های برجسته این لایحه گفت: اینکه اختلافات حوزه کار را به کمیته انضباطی می‌کشاند، اینکه سه جانبه‌گرایی را کمرنگ می‌کند و اینکه در جهت تسهیل اخراج کارگران گام برمی‌دارد، همه دلیل بر عدم مشروعیت این لایحه است.
جلودارزاده ادامه داد: باید گفت این لایحه یکجانبه، در دولت قبل تنظیم شده و نظر شرکای اجتماعی اعمال نشده و جای تاسف دارد که این دولت نیز بدون اعمال هیچ تغییری، متن تهیه شده بدون نظر کارشناسی را به مجلس فرستاده است.
وی افزود: اگر می‌خواستیم که سه سال بعد از رفتن احمدی‌نژاد، هنوز تفکر احمدی‌نژادی بر سرنوشت کارگران حکومت کند، به این دولت رای نمی‌دادیم.
نمایند مردم تهران در مجلس ادامه داد: در شرایطی که در حال حاضر در فضای اقتصاد حاکم است، تهدید نیروی کار که از نصف حداقل‌های معیشتی لازم محروم است و ناامن کردن فضای روابط کار، نه به مصلحت نظام است و نه به مصلحت دولت و نه مردم نفع می‌برند.
جلودارزاده با بیان این مطلب که هر دولت صالحی خلاف این عمل می‌کند، تصریح کرد: از بین بردن فضای همکاری و تعامل در جامعه کار و محو مشارکت‌های اجتماعی به نفع هیچ دولتی نیست.
عضو کمیسیون اجتماعی مجلس در پایان اظهار داشت: اگر قرار باشد برای بهبود فضای اقتصادی کشور، قوانین بنیادین تغییر کند، بایستی کمیته‌های سه‌جانبه تشکیل شود، چراکه نتیجه بازی باید برد-برد به نفع ملت و کارگران باشد.
کندروتباران
دیانای خرس آبی سپر اشعه ایکس
کشف پروتینی متعلق به جانوری به نام خرس آبی، که دیانای انسانی را از صدمات ناشی از از اشعه ایکس ایمن نگاه می‌دارد، جامعه دانشمندان را شگفت‌زده کرده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، وقتی سلول‌های انسانی کشت شده در این پروتئین تازه در معرض تابش اشعه قرار می‌گیرند، میزان خرابی آنها به نصف کاهش می‌یابد.
تاکوما هاشیموتو، زیست‌شناس دانشگاه توکیو و محقق ارشد این کار تحقیقی می‌گوید: «ما بسیار شگفت‌زده شدیم که چطور یک ژن به تنهایی می‌تواند میزان مقاومت سلول‌های کشت شده انسانی را اینطور بالا ببرد.»
خرسی آبی یک جانور آبزی کوچک با هشت پا است. این گونه جانوری متعلق به شاخه‌ای از پوست‌اندازان است که کندروتباران نامیده می‌شوند. کندروتبارانبسیار کوچک هستند (بزرگترین آنها تنها ۱و نیم میلی‌متر طول دارد).
خرس آبی سال‌هاست که توجه دانشمندان را به خود جلب کرده است. بدن این موجودات قادر به تحمل وضعیتی است که هیچ موجود زنده شناخته شده دیگری در آن قادر به ادامه حیات نیست.
این موجودات در دمای صفر مطلق (منفی ۲۷۳ درجه سانتیگراد) و دمای جوش آب (نود و پنج درجه سانتیگراد) زنده می‌مانند. همچنین بدن بسیار کوچک این جانوران قادر به تحمل فشار بسیار زیاد کف اقیانوس‌هاست.
در سال ۲۰۰۷، هزاران خرس آبی همراه با یک سفینه فضایی به فضای خارج از جو کره زمین فرستاده شدند. در فضای خارج از اتمسفر، نه تنها هوایی برای تنفس وجود ندارد، بلکه پرتوهای مرگ‌آوری هم از تمام جهات در حرکت هستند. بسیاری از این حیوانات زنده به زمین بازگشتند و حتی برخی از گونه‌های ماده آن بعدها بچه‌هایی سالم هم داشتند. در یک پژوهش دیگر مشخص شد که این جانواران می‌توانند سال‌ها بدون آب و غذا زنده بمانند.
دانشمندان هنوز نمی‌دانند که این جانور- که اندازه یک دانه گندم است- چطور می‌تواند در این شرایط زنده بماند.
اغلب محققان می گویند که دیانای این جانوران قابلییت احیا و دوباره‌سازی خود را دارد، به‌ویژه وقتی از یک شرایط خشکی یا مضیقه شدید به حالت عادی باز می‌گردند.
اما در این یافته تازه، تیم تحقیقاتی ژاپنی متوجه شد که پروتئنین Dsup که تنها در این موجود یافت می‌شود، قابلیت «سپر شدن» برای حفاظت از دیانای انسان را هم دارد. دانشمندان امیدوارند که این کشف تازه، منجر به یافتن روش‌هایی برای محافظت انسان در برابر پرتوهای مضر شود.
نتایج این یافته تازه در مجله علمی Nature Communication منتشر شده است.
سیگار
ایرانی ها روزانه چند میلیارد تومان سیگار می کشند؟
رئیس کل مبارزه با مصرف دخانیات کشور گفت: در کشور ما هزینه روزانه مصرف سیگار ۱۰ میلیارد تومان است و دولت دو برابر این رقم را خرج بیماری‌های ناشی از مصرف سیگار می‌کند.به گزارش فارس، محمدرضا مسجدی رئیس کل جمعیت مبارزه با مصرف دخانیات گفت: متأسفانه مسئله‌ای که در کشور ما در حال رخ دادن است، همه‌گیری استفاده از قلیان در بین دختران و مادران است و باید گفت این یک برنامه تهاجمی فرهنگی و از پیش‌طراحی‌شده است.
«دیده‌بان شفافیت و عدالت»
برای بعضی‌ها مبارزه با فساد نگران‌کننده است
احمد توکلی رئیس هیات مدیره سازمان مردم نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت با انتشار مطلبی در صفحه شخصی خود مجددا اعلام کرد قصد نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری را ندارد. چندین بار در طول یکی دو سال اخیر در پاسخ به پرسش خبرنگاران از موضوع داوطلبی برای انتخابات ریاست جمهوری، گفته ام قصد رئیس جمهور شدن ندارم چون سنگینی کار با وضع من سازگاری ندارد. با این حال گاه گاهی خبرسازان به نیات مختلف بحث را تکرار می‌کنند و برای خبرسازی خود دلایلی هم جستجو می‌کنند، یا اگر لازم باشد جفت و جور می کنند! چرا؟ از انگیزه خیرخواهانه علاقمندان یا رقیبان سیاسی متدین که بگذریم، به نظر می رسد که برخی نیروهای بد سگال نیز در این صحنه باشند. مقصودم زرپرستانی است که از مبارزه سازمان یافته «دیده‌بان شفافیت و عدالت» با فساد نگرانی دارند. این دسته با گسترش این خبر موهوم که توکلی قصد ریاست جمهوری را کرده است، می خواهند به هدف سازمان مردم نهاد دیده‌بان شفافیت و عدالت ضربه بزنند. چرا که اگر این حرکت مردمی که با تکیه بر لطف خدای به تدریج و با نرخی آهسته در حال رشد است، ببالد و به اصطلاح بگیرد، مردم و مسئولانِ پاک عرصه را بر دزدان یقه سفید تنگ خواهند کرد. آنها برای ادامه راه جهنمی خویش، راه کم هزینه ای را برگزیده اند و آن ابزار جلوه دادن دیده بان شفافیت و عدالت است. می خواهند اقدامات کارشناسانه و خیرخواهانه موسسان و کارکنان دلسوز و داوطلب را معطوف به اغراض قدرت طلبانه معرفی کنند. بدیهی است که حرکت فساد ستیز دیده بان بر اعتماد مردم به صداقت بانیان آن استوار است. اگر تصور قدرت طلبی نسبت به آنان شکل بگیرد دیگر این کار «مردم نهاد» نخواهد بود و آن هم زمان مرگ یک حرکت مردم نهاد است.
گناه و حق
واکنش رحیم‌پور ازغدی به اظهارات یک بازیگر
عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی با اشاره به اظهارات یکی از بازیگران در رابطه با گلشیفته فراهانی، گفت: مگر می‌شود ما هم به گناه و هم به حق احترام بگذاریم؟ نمی‌شود گفت ما به انتخاب کسی که به طور علنی گناه کرده است، احترام می‌گذاریم.حسن رحیم‌پور ازغدی عضو شورایعالی انقلاب فرهنگی در همایش عبرت‌های عاشورا در دانشگاه علم و صنعت با اشاره به اظهارات یکی از بازیگران در رابطه با گلشیفته فراهانی، گفت: مگر می‌شود ما هم به گناه و هم به حق احترام بگذاریم؟ این سخنان چه فرقی می‌کند با سخن آن کسانی که می‌گفتند هم امام حسین اجتهاد کرد و هم یزید؟! نمی‌شود گفت ما به انتخاب کسی که به طور علنی گناه کرده است، احترام می‌گذاریم.وی افزود: فرق شیعه با غیرشیعه در حُب حسین(ع) و عزای حسین(ع) نیست بلکه در مسئله امامت است؛ شیعه می‌گوید حسین(ع) امام ماست.رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه از کربلا می‌شود صدها درس آموخت، گفت: فقط غصه خوردن برای کربلا مفهوم تشیع نیست شیعه متحرک است و کنار امامش حرکت می‌کند.این مطلب در فارس منتشر شده است.
#صدای_پزشکتان_را_ضبط_کنید
پیشنهاد فرزند کیارستمی برای حفظ سلامت
بعد از درگذشت زنده‌یاد عباس کیارستمی در تاریخ چهاردهم تیرماه واکنش‌ها به عملکرد پزشکان در جریان درمان این هنرمند به سرشناس آغاز شد.انتشار نتیجه بررسی پرونده پزشکی این هنرمند و صدور حکم محرومیت از مطب به مدت سه ماه برای پزشک معالج موج انتقادها به روند درمان را گسترده‌تر از گذشته کرد.یکی از انتقادهای جدی به ماجرای روند درمان کارگردان «طعم گیلاس» تناقض‌ها در ادعاست و از همین رو بهمن کیارستمی، در یک گروه تلگرامی با پیشنهاد راه‌اندازی هشتگ «#صدای_پزشکتان_را_ضبط_کنید» از افراد خواسته برای حفظ سلامت خود در مراجعه به پزشکان صدای آنان را ضبط کنند.
زندانی نکردن متخلفان اقتصادی
مخالفت وزیر دادگستری با زندانی کردن متخلفان اقتصادی
مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری ایران، از تدوین «مجازات‌های جایگزین» برای متخلفان اقتصادی در ایران خبر داده و گفت که این افراد نباید زندانی شوند.
به گزارش ایرنا، آقای پورمحمدی روز دوشنبه (۲۶ مهر) طی سخنانی در مراسم روز ملی «استاندارد» گفت که برای متخلفان اقتصادی باید «محرومیت‌های اجتماعی» در نظر گرفت.
وی افزود: «بنا داریم در قانون بازنویسی سلامت اداری، تخلفات استاندارد، واردات، صادارت، تولید و کسب و کار را به زندان محول نکنیم.»
وزیر دادگستری در این مراسم همچنین گفت که در برخورد با متخلفان باید از روش‌های نوین استفاده کرد و باید آنها را از «ادامه فعالیت‌های خود و زمینه‌های جانبی محروم کنیم.»
هشتم شهریور ماه نیز حسن روحانی، رئیس‌جمهوری ایران گفته بود که «با بگیر و ببندها فساد حل نمی‌شود» و «متأسفانه ما تا اتفاقی می‌افتد از ابتدا از چوبه دار کار را آغاز می‌کنیم در صورتی که اینطور نیست باید مقررات و قانون‌ها را اصلاح کنیم.»
آقای روحانی افزوده بود که «در مبارزه با فساد باید به ریشه‌ها بپردازیم؛ اگر کسی جایی حقوقی ناعادلانه گرفته است، با دادگاه و چوب و شلاق کار پیش نمی‌رود.»
رئیس جمهوری ایران و وزیر دادگستری در شرایطی از ضرورت تغییر در قوانین برخورد با «فساد مالی» و «متخلفان اقتصادی» سخن به میان آورده‌اند که منتقدان محافظه‌کار، این دولت را متهم به «اشرافی‌گری»، «لابی‌گری اقتصادی» و «دلالی» می‌کنند.
پرونده فیش‌های حقوقی در دولت یازدهم از مهمترین مسائلی بود که در چند ماه گذشته مورد توجه منتقدان دولت قرار گرفته و به زمینه‌ای برای حمله به دولت حسن روحانی تبدیل شده بود.
هفتم شهریور ماه امسال نیز غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه، گفته بود که در موضوع فیش‌های حقوقی نجومی از سوی دولت تاکنون پرونده‌ای به قوه قضائیه ارائه نشده است.
براساس گزارش دیوان محاسبات ، ۳۹۷ از مدیران دولت در سال گذشته بیش از ۲۰ میلیون تومان حقوق و مزایا دریافت کرده‌اند که مجموع مبلغ «مازاد» پرداخت شده به آنان حدود ۲۳ میلیارد تومان بوده است.
دیوان محاسبات نهاد نظارتی وابسته به مجلس است که بر چگونگی مصرف بودجه در دستگاه‌های دولتی نظارت می‌کند. رئیس و دادستان دیوان محاسبات با رای نمایندگان مجلس انتخاب می‌شوند.
علی لاریجانی، رئیس مجلس، نیز اعلام کرد که پنج میلیارد تومان از این حقوق‌های دریافت شده به دولت بازگردانده شده است و بقیه نیز بازگردانده خواهد شد.
مقام‌های دولتی و کمیته منتخب رئیس جمهوری ایران هم در واکنش به این انتقادها اعلام کرده بودند که «پرداخت‌های غیرمتعارف» تنها «محدود به قوه مجریه نیست» و «ضرورت دارد» دیگر قوا و نهادها نیز این موضوع را در دستگاه‌های زیر نظر خود بررسی و گزارش آن را منتشر کنند.
موسیقی برای شنیدن و آموختن
من به آینده خیلی خوش بینم
حسین علیزاده:
امروز دیگر دولت ها نیستند که برا ی موسیقی تصمیم می گیرند. تصمیم نهایی با مردم است. آن ها هستند که با پشتیبانی خود آینده موسیقی را تعیین می کنند.
ایران امروز هشتاد میلیون جمعیت دارد اقبال اکثریت به موسیقی است. به جز دو ماه دوره عزاداری، جوانان و گروه هایشان چه می کنند؟ تعداد کنسرت ها فوق العاده است. استقبال شگفت انگیز است. امروز مقدار زیادی از قراردادهای موسیقی دولتی است. اگر قرار باشد که موسیقی نباشد با این قراردادها چه می شود کرد. واقعیت این است که این حرف ها به گروه های سیاسی تعلق دارد و موسیقی یکی از قربانیان اختلافات آن هاست.
این ها خیال می کنند موسیقی ایران تنها همین موسیقی دستگاهی ست. حال آن که موسیقی ایران خیلی وسیع تر و متنوع تر از مجموعه ردیف است.
در این سال های اخیر شمار موسیقی دانان درس خوانده خیلی زیاد شده، چه آن ها که در ایران تحصیل کرده اند و چه آن ها که از هنرستان های اروپا برگشته اند.این ها نیروی پتانسیل موسیقی آینده هستند.
انواع موسیقی در ایران حضور دارد از جمله موسیقی هنری که امروز خیلی قدرت پیدا کرده است. چیزهای بیهوده که می زنند مربوط می شود به بخش بازاری پسند موسیقی در ایران.
من معتقدم که رفتار دولت با موسیقی آن قدر اهمیت ندارد که برخورد مردم با آن.
وقتی موسیقی در دل و جان مردم است نظر هشتاد میلیون مردم اهمیت خیلی بیشتری دارد تا گفتار و رفتار چند مامور دولتی.
گفتم که با این وضعیت یک مقدار از انرژی مردم و هنرمندان صرف برخورد با این حرف ها می شود.
ایران پر از استعدادهای بزرگ موسیقی ست.
از خردسالان تا سالمندان همه در جست و جوی موسیقی برای شنیدن و آموختن هستند.
تمایل به موسیقی در میان مردم از همه کشورهای همسایه بیشتر است.
اشکال کار نبودن یک مدیریت با تدبیر است که این ها را رسیدگی کند و نیروها را به کار بگیرد.
هم اکنون مقدمات 60 کنسرت فراهم شده که پس از عزاداری دو ماهه به اجرا در خواهد آمد.
مردم برای شنیدن موسیقی منتظر اجازه نمی شوند، کار خودشان را می کنند. البته مشکلات زیادی در این کار دارند. من به این دلائل به آینده خیلی خوش بینم.
ده هزار کودک مهاجر در اروپا گم شده‌اند
چرا ده هزار کودک مهاجر در اروپا گم شده‌اند؟
یوروپل، واحد اطلاعاتی پلیس اروپا تخمین می زند در دو سال گذشته ۱۰ هزار کودک پناهجو و مهاجری که بدون والدین یا سرپرست به اروپا آمده اند، گم شده اند.
بر سر این همه کودکانی که گم شده اند چه آمده است؟ خیلی ساده می توان گفت که هیچکس واقعا نمی داند. دلیلش این است که وقتی کودکی اهل افغانستان، سوریه یا اتیوپی در یونان و ایتالیا گم می شود، اتفاق چندانی نمی افتد. تعداد کمی از ادارات مرزبانی کشورهای اروپایی گم شدن آنها را ثبت و پیگیری می کنند.
اکنون این نگرانی جدی وجود دارد که قاچاقچیان کودکان تنهایی را که به اروپا می آورند برای کسب درآمد بیشتر به قاچاقچیان انسان می فروشند. این کودکان ممکن است به بردگی و فحشا کشیده شوند.
دلفین مورالیس می گوید: "قاچاقچیان از کودکانی که به اروپا می آورند سوء استفاده می کنند. مشکل این است که این کودکان به جای مراجعه به نهادهای مسئول به همین قاچاقچیان روی می آورند و این وضعیت آنها را آسیب‌پذیر می کند."
'گل ولی پسرلی ' در سن ۱۲ سالگی افغانستان را ترک کرد و بیش از یک سال طول کشید تا به بریتانیا برسد. به محض شروع مسافرت قاچاقچیان او را از برادر بزرگترش جدا کردند و در نتیجه مجبور شد این سفر دشوار را به تنهایی طی کند.
او روزها با پای پیاده سفر کرده، پشت کامیون‌ها خود را مخفی کرده، از قطارهای درحال حرکت بیرون پریده و قبل از اینکه بالاخره به سواحل ترکیه برسد دو هفته را در زندان بزرگسالان سپری کرده است. او از ساحل ترکیه با قایقی که ظرفیت آن فقط ۲۰ نفر بود همراه ۱۲۰ نفر دیگر به سمت یونان حرکت کرد.
او می گوید: "قایق شکست. اولین باری بود که دریا را می دیدم. وحشت کرده بودم. به خدا گفتم نمی خواهم اینجا بمیرم. نمی خواهم در دریای مدیترانه غرق شوم چون مادرم هیچگاه نخواهد فهمید که من مرده ام یا زنده ام."
چند دقیقه قبل از غرق شدن قایق گارد ساحلی آنها را نجات داد و به یونان برد.
گل ولی را ابتدا به پلیس و سپس به ارتش تحویل دادند. از او انگشت نگاری کرده و بعد خبر بد را به او دادند: یا ظرف یکماه باید یونان را ترک کند یا دیپورت خواهد شد.
در این فاصله او با خبر شد که برادرش به بریتانیا رسیده است. او نیز کاری را کرد که هزاران کودک پناهجو و مهاجر دیگر در یونان انجام داده اند. از اردوگاه پناهجویان گریخت.
او می گوید: "ما در مسیر راه آهن حرکت می کردیم تا پلیس ما را نبیند. مراقب بودیم و خودمان را مخفی می کردیم."
بعضی از کودکانی که با آنها آشنا شده نوک انگشتان خود را می سوزاندند و گاه حتی انگشت خود را قطع می کردند تا در صورت دستگیری شناسایی نشوند و نتوانند آنها را به کشورشان بازگردانند.
بالاخره گل ولی خود را به بندر کاله در فرانسه رساند و بارها تلاش کرد تا از مرز عبور کرده و خود را به بریتانیا برساند. یک روز شانس با او یاری کرد و با مخفی کردن خود داخل کامیونی که بارش موز بود توانست وارد بریتانیا شود.
پنج سال طول کشید تا بالاخره تقاضای پناهندگی گل ولی پذیرفته شود. او مدرسه را شروع کرد و بعد به دانشگاه رفت و سال گذشته در مورد سفرش کتابی نوشت با عنوان "آسمان بی‌نور".
اما در ازای هر یک از کودکانی که بالاخره به مقصد می رسند هزاران کودک دیگر هیچگاه به نتیجه نمی رسند. مثل گل ولی آنها احساس می کنند مفقود شدن از ورود به سیستم پذیرش پناهجو در کشورهای اروپایی امن تر است.
این کودکان به سفر ادامه می دهند چون مثل گل ولی اکثر آنها به دنبال پیوستن به اعضای خانواده خود هستند. و در این زمینه نیز کاستی های فراوانی وجود دارد.
طبق ضوابطی که "مقررات دوبلین" نامیده می شود، وقتی کودک تنهایی در یک کشور ثبت نام می شود نهادهای مسئول موظفند تحقیق کنند و ببینند آیا او در کشورهای دیگر اتحادیه اروپا کسی را دارد یا نه. در صورتی که اعضای خانواده او در کشورهای دیگر باشند کشور میزبان موظف است کودک را به کشور محل سکونت خانواده اش بفرستد تا تقاضای پناهندگی او در آنجا بررسی شود. ولی چنین چیزی در عمل اتفاق نمی افتد.
وقتی که کودکان به کشوری می رسند که می خواهند در آنجا تقاضای پناهندگی بدهند یک مشاور یا سرپرست ویژه باید برای آنها تعیین شود تا در روند بررسی تقاضای پناهندگی به آنها کمک کند. اما به گفته کیارا اسمیت برخی از کشورهای اروپایی خدمات سرپرستی خوبی ارائه می دهند ولی در برخی کشورهای دیگر چنین خدماتی اصلا وجود ندارد.
فراموش نکنیم که این کودکان در اکثر مواقع کسی را ندارند و در روند بررسی تقاضای پناهندگی ناگزیرند آزمایش های تحقیرآمیزی مثل عکسبرداری از دندان، اندازه‌گیری جمجمه یا فشردگی استخوان را انجام دهند تا مشخص شود در مورد سن خود دروغ نمی گویند. بعد باید توضیح بدهند چرا کشور خود را ترک کرده اند. با آنها بارها مصاحبه خواهند کرد و از آنها سئوالاتی خواهد شد که مجبورند تمام جزییات تجارب دردناک خود در طول سفر را تکرار کنند.
کیارا اسمیت می گوید: "خیلی اوقات این کودکان ممکن است تمام جزییات حوادث را به خاطر نیاورند. برای آنها بازگو کردن ماجراهای سفر با یک روال منطقی بسیار دشوار است. و فراموش نکنیم مهمترین عامل برای دریافت حق پناهندگی ارائه یک داستان منسجم و شرح دقیق حوادث است."
در این مرحله کودکان بیشتری تصمیم می گیرند فرار کنند و مفقود می شوند. چرا اقدامات بیشتری برای حفاظت از این کودکان انجام نمی شود؟
سال گذشته حدود ۹۰ هزار کودک تنها وارد اروپا شده است.
حدود یک سال پیش، بعد از انتشار عکس آلان کردی، کودک مهاجری که جسدش را امواج به ساحل آورده بودند، مردم در سراسر اروپا نسبت به وضعیت کودکان مهاجر و پناهجو حساسیت بیشتری نشان دادند. مردم آنها را در خانه‌های خود جای دادند، به آنها کمک غذایی می دادند و حتی در اردوگاه کاله برای کمک به پناهجویان داوطلبانه کار می کردند.
پس از واکنش افکار عمومی دولت‌های بریتانیا، آلمان و کانادا اعلام کردند تعداد پناهجوی بیشتری را خواهند پذیرفت و رهبران کشورهای اروپایی پذیرفتند مسئولیت پذیرش پناهجویانی را که به ایتالیا و یونان می آیند تقسیم کنند.
پس از گذشت یک سال بسیاری از این وعده ها زیرپا گذاشته شده است. ولی چندان اعتراض عمومی نشده است. چرا؟
بخشی از مسئله به عوامل اقتصادی برمی گردد. با تداوم اجرای سیاست های ریاضت اقتصادی در سراسر اروپا مردم برای کمک به دیگران انگیزه کمتری دارند. ادعاهای مطرح شده در مورد ارتباط مهاجران و گروه‌های تندرو اسلام‌گرا نیز مزید علت شده است. سیاستمداران بدون فشار افکار عمومی تمایل چندانی به اقدام و اجرای قوانین موجود در زمینه حفاظت از کودکان نشان نمی دهند.
بنابراین داستان ۱۰ هزار کودک مهاجر مفقود شده از یک ضعف بزرگ‌تر حکایت دارد: تبعیت نکردن ادارات مرزبانی و مهاجرت از قوانین موجود اروپایی در زمینه حفاظت از کودکان و بی‌تفاوتی افکار عمومی اتحادیه اروپا برای فشار به سیاستمداران تا به وعده های خود عمل کنند.
کوکاکولا و پپسی
زندانی نکردن متخلفان اقتصادی
مخالفت وزیر دادگستری با زندانی کردن متخلفان اقتصادی
مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری ایران، از تدوین «مجازات‌های جایگزین» برای متخلفان اقتصادی در ایران خبر داده و گفت که این افراد نباید زندانی شوند.
دانشجویان دختر قلیانی
۳۰ درصد دختران دانشجو قلیان می‌کشند!
مدیر کل جمعیت مبارزه با دخانیات گفت:
در بعضی نقاط تهران، برای مصرف قلیان 200 هزار تومان ورودی می‌گیرند، در حال حاضر یک تا سه درصد خانم ها سیگار و 30 درصد دانشجویان دختر نیز قلیان مصرف می‌کنند.
سطح رفاه مردم
تورم با جیب مردم سازگار نیست
معاون اول روحانی در چهارمین سال دولت یازدهم تورم فعلی را هم گردن دولت قبل انداخت! / نتوانستیم هنوز سطح رفاه مردم را به سال ۹۰ برگردانیم
جهانگیری در مراسم روز جهانی استاندارد:
تورم ۹ درصد با جیب مردم سازگار نیست چون کاری که با اقتصاد کشور کردند به این راحتی قابل جبران نیست.
با توجه به شرایطی که در گذشته ایجاد شده هنوز نتوانسته‌ایم سطح رفاه مردم را به سال ۹۰ برگردانیم یعنی در طول سال‌های گذشته آنقدر با افت تولید مواجه شده‌ایم که به افت درآمد منجر شده است. /فارس
عسل
هشدار درباره عرضه عسل‌های تقلبی
نایب رئیس اتحادیه سراسری زنبورداران درباره عرضه عسل‌های تقلبی در بازار هشدار داد.
عسل‌های تقلبی زیادی در بازار عرضه می‌شود که خارج از کندو و بدون دخالت زنبور ساخته می‌شوند.
قیمت تمام شده تولید عسل hi طبیعی برای تولیدکنندگان بین ۳۰ تا ۳۵ هزارتومان است و نرخ آن برای مصرف کننده باید بین ۴۵ تا ۵۰ هزارتومان باشد
فضانوردان
تدارک جدید ناسا برای خواب فضانوردان
در شرایط بی‌وزنی فضا احتمال برخورد دستهای آویزان فضانورد به صورت آنها در زمان خواب وجود دارد. برخی فضانوردان بصورت شناور در محفظه فضاپیما می‌خوابند اما بیشتر آنها کیسه‌های خواب ویژه‌ای در اختیار دارند.
فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی برای خواب دارای اتاق‌های انفرادی کوچکی شبیه به تابوت هستند که می‌توانند در داخل آنها، خود را به دیوار ببندند و شرایط فشار به سطح توسط کمرشان در زمان خواب را شبیه‌سازی کنند.
اما برنامه‌ریزی برای خواب چگونه صورت می‌گیرد؟ فرآیند ورود به کیسه‌های خواب برای استراحت، تنها بخش چالش‌برانگیز جریان نیست. مفهوم شب و روز در فضا به طور کلی معنای خود را از دست می‌دهد. برای مثال در ایستگاه فضایی هر ۹۰ دقیقه یک طلوع و غروب خورشید اتفاق می‌افتد و ساعت شبانه‌روزی بدن نمی‌تواند با آن سازگار شود.
تمهیدات ویژه ناسا برای این محیط، استفاده از طول موج‌های مختلف به منظور تنظیم ساعت بدن فضانوردان است. در این حالت، نور آبی که تشبیهی از آسمان آبی است، برای بیدار و هشیار شدن فضانورد استفاده شده و نور قرمز نشانگر زمان استراحت و خواب است.
از جمله چالش‌های مرکز تحقیقات خواب ناسا، مدار مریخ است که از مدار زمین طولانی‌تر است. در ماموریت‌های آینده سرنشین‌دار به سیاره سرخ، فضانوردان باید هر روز ۳۹ دقیقه بیشتر از زمین بخوابند. آزمایشات ناسا نشان داده افرادی که ساعت خواب طولانی‌تر دارند، بهترین انتخاب‌ها برای سفر به مریخ هستند.
منبع:http://www.asriran.com/fa/news/499094
داریو فو، درگذشت.
داریو فو؛ مرگ تصادفی یک آنارشیست
داریو فو، برنده نوبل ادبیات در سال ۱۹۹۷ تصادفا در روز اعلام برنده نوبل ادبیات ۲۰۱۶ درگذشت.
در پیامی برای درگذشت داریو فو، ماتئو رنتسی، نخست وزیر ایتالیا، او را یک بازیگر نقش اول بر صحنه نمایش، در فرهنگ ایتالیا و در عرصه حیات مدنی این کشور خواند. آقای رنتسی مثل هر سیاستمدار دیگری، از کسانی بود که فو دستش می‌انداخت. اگرچه هیچ کس به اندازه سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر اسبق، هدف طنز فو نبود.
داریو فو هنرمند همه فن حریفی بود که بی وقفه خلق کرد: جدا از ترانه‌ها، کارگردانی اپرا، مقالات سیاسی، کتاب‌های آموزشی تئاتر و تابلوهای نقاشی‌اش، داریو فو بیش از ۸۰ نمایشنامه نوشت.
پدرش که کارمند راه آهن بود، عقاید سوسیالیستی‌اش را به داریو داد.
قطعات فو در این واریته‌های تلویزیونی خیابان‌ها را خلوت می کرد اما اعتراض کلیسا و قدرتمندان سیسیلی باعث شد در ۱۹۶۲، به مدت ۱۵ سال از کار در تلویزیون دولتی منع شوند.
به استان محل زادگاهش، لمباردی، که محل صنایع بزرگ بود بازگشت و نمایش‌هایش را به میان کارگران اعتصاب کننده برد.
فو داستانهای اعتصاب کنندگان را از کارخانه‌ای به کارخانه دیگر و از شهری به شهر دیگر می برد. در این کارناوالهای جمع و جور نمایشهای طولانی، رقص و آواز و حتی فروش محصولات کارخانه ها برای کمک به کارگران اعتصاب کننده، بخشی از گردهمایی‌ها بود.
تئاتر کمون، کمپانی فو و رامه، به میان کارگران ، به میدان شهرهای کوچک ، زندان‌ها، دانشگاه‌ها و استادیوم‌های ورزشی می‌رفت و تئاتری که هدفش صحبت از مسائل مردم بود را به کارگران، اعتصابگران و طبقات فرودست جامعه نشان می داد. در این دوره بود که فو در حیات فرهنگی لمباردی و بعد در ایتالیا به یک نیروی فرهنگی، اجتماعی تبدیل شد.
فو برای این فعالیت‌ها بارها تهدید به مرگ شد. مورد حمله فیزیکی قرار گرفت و فرانکا رامه، همراه و همکارش در ۱۹۷۳ ربوده شد. رامه شکنجه شد و ربایندگان، که بعدها معلوم شد با پلیس دولتی مرتبط بودند، به او تجاوز کردند. تا اواسط دهه ۸۰ آمریکا به آنها که برای اجرای آثارشان می‌خواستند به آنجا سفر کنند ویزا نمی‌داد و کلیسای ایتالیا حتی به جایزه نوبل او در ۱۹۹۷ اعتراض کرد.
چند هفته پیش دولت ترکیه اجرای آثار چهار نمایشنامه نویس غیر ترک را در ترکیه ممنوع کرد. ارگان‌های فرهنگی دولت این کار را در جهت تقویت نمایشنامه‌های داخلی اعلام کردند. یکی از این نمایشنامه نویسان، در کنار شکسپیر و چخوف، داریو فو بود.
او گفته بود اگر ثابت شود کل بحران ترکیه تاثیر من بوده، به خصوص که من تنها نویسنده زنده در میان این غول‌ها هستم، این را نوبل دومی برای خودم می‌دانم.
سرمایه داری
بحران
نگاهی به کتاب "بحران" ـ محمد قراگوزلو
آنچه در ابتدا باید بدانیم این است که در حال حاضر اقتصاد مسلط جهانی چیزی جز سرمایه‌داری نیست. بدین معنی که شیوه تولید و روابط تولیدی غالب در سرتاسر کره‌ی خاکی، سرمایه‌داری است. اما اقتصاد سرمایه‌داری در هر گوشه از جهان می‌تواند نامی داشته باشد، مثلا یکجا اقتصاد مقاومتی باشد و یکجا اقتصاد آزاد، دولتی باشد یا غیردولتی و ... ولی این نامها نباید ما را دچار توهم کند، زیر پوشش هر نامی و در پس هر نقابی، در تحلیل نهایی اقتصادی مبتنی بر کسب سود و حاکمیت سرمایه است که جریان دارد.
اما از طرفی همین نظام سرمایه‌داری می‌تواند صورتهای روبنایی یا ایدئولوژیک و سیاسی مختلفی به خود بگیرد. مثلا حکومت سلطنتی یا جمهوری دموکراتیک باشد، اسلامی یا لائیک باشد و غیره. پس کل بحث آقای قراگوزلو در این کتاب در چارچوب نظام سرمایه‌داری است و تفاوت‌ها صرفا در شیوه‌ها و صورت‌ها است. همگی این تفاوت‌های گاه اساسی، تفاوت‌هایی درون نظامی هستند. یعنی مربوط به چارچوب سرمایه‌داری. اگر مثلا نئولیبرال‌ها نگران کاهش انباشت سرمایه و افت سود سرمایه‌داران هستند، کینزگراها هم دنبال چیزی غیر از این نیستند. هرکدام در مقطعی برای نجات نظام سرمایه‌داری از سقوط دست به کار شده‌اند و نظراتی را ارائه کرده‌اند.
آقای قراگوزلو خود در مقدمه‌ی کتاب چنین می‌نویسد: "در این کتاب کوشیده‌ام به اجمال ضمن ترسیم سیمای سیاسی اقتصادی نئولیبرالیسم با تاکید بر تبعات خصوصی‌سازی و نقش مخرب سهام مسموم در بازار بورس تصویری از چیستی پیدایش و فرسایش آخرین و هارترین ایدئولوژی سرمایه‌داری ارائه دهم."
پس همینجا مشخص است که در کتاب بحران ما با نقد یکی از چهره‌های ایدئولوژیک سرمایه‌داری آشنا خواهیم شد و آن نئولیبرالیسم است: "این جریان فکری ظرف بیست سال گذشته از سوی رفرمیستهای ایرانی با اقبال فراوانی مواجه شده و اشکال مختلف آن ـ در گونه فلسفی ـ توسط امثال عبدالکریم سروش ترجمه و ترویج گردیده است. در اقتصاد سیاسی نیز نحله‌ی موسا غنی‌نژاد و احسان نراقی به همراه کل جریان موسوم به "جنبش اصلاحات سیاسی" وظیفه‌ی پیشبرد عملی و نظری مبانی لیبرالیسم ایرانی را به عهده گرفته‌اند."
***
لیبرالیسم ایدئولوژی سرمایه‌داران در سپیده‌دم ظهورشان بود (اواخر قرن 17 و اوایل قرن 18) یعنی آنزمان که هنوز طبقه‌ی بورژوازی، طبقه‌ای انقلابی و در حال مبارزه با اشراف فئودال و ایدئولوژی ارتجاعی اشرافیت زمیندار بود. از ویژگی‌های لیبرالیسم در این دوران می‌شود به مخالفت با سلطنت مطلقه و امتیازات ویژه نجبا، دفاع از آزادی و اصالت فرد، حق مالکیت، اعتقاد به پارلمان و حق رای آزاد و تفکیک قوا در دولت، عدم دخالت دولت در امور اقتصادی و تاکید بر سرمایه‌داری صنعتی اشاره کرد. از نظر تاریخی اندیشه‌پردازان فلسفی بورژوازی زودتر از نظریه‌پردازان اقتصادی این طبقه به عرصه آمدند. نیکولو ماکیاولی (1527 ـ 1469)، توماس هابز (1679 ـ 1588)، جان لاک (1704 ـ 1632) و ... طلیعه‌داران فلسفه بورژوایی بودند.
اما نظام سرمایه‌داری صرفا بر پایه چیره‌گی بیشتر بر طبیعت، ابداع شیوه‌های نوین تولید، رشد نیروهای مولد و ساخت ابزارهای ماشینی و استفاده از نیروی بخار، بنا نشده است بلکه به قول ماکس هورکهایمر، سرمایه‌داری به همان اندازه بر چیره‌گی انسان بر انسان استوار است. و اساسا "سیاست" چیزی جز مجموعه‌ای از ابزارها و تدبیرها برای دستیابی و حفظ این چیره‌گی نیست. اصول این "علم سیاست" را برای نخستین بار ماکیاولی تدوین می‌کند: "در جامعه‌ی واقعی بخشی از آدمیان بر دیگران چیره‌گی دارند. به یاری مشاهده‌گری‌ها و بررسی منظم رویدادها باید به آگاهی‌هایی دست یافت که کسب قدرت و نگهداری آن را امکان‌پذیر می‌سازند."
آقای قراگوزلو در تشریح فلسفه بورژوایی می‌نویسند: "بورژوازی و لیبرالیسم در برابر فئودالیسم به شعار همه ما مساوی به دنیا آمده‌ایم، تمسک می‌جست". همین شعار را ماکیاولی در کتاب "گفتارها" چنین بیان می‌کند: "همه انسان‌ها پیوسته بر مبنای قوانینی یکسان زاده می‌شوند، زندگی می‌کنند و می‌میرند." البته اینها همه باورهایی تناقض‌آمیز بود. مثلا به یاد آوریم که ژان ژاک روسو که چنین شعار می‌داد، خود از دیگر سو معتقد به جامعه‌ی متکی بر قراردادهای اجتماعی بود. و یا ماکیاول دولت را شرط تکامل فرد و جمع می‌دانست. قدرمسلم این است که امروزه هر آدمی که از هوش متوسطی نیز برخوردار باشد، به خوبی می‌داند که انسان (حداقل در نظام سرمایه‌داری) هرگز آزاد زاده نمی‌شود و در مقابل قانون نیز از وضعیت یکسانی با صاحبان قدرت و ثروت برخوردار نیست. آزادی فردی در نظام سرمایه‌داری چیزی جز آزادی کارگر در استثمار شدن و آزادی کارفرما در مکیدن خون کارگر نیست.
اما به دنبال فیلسوفان عصر روشنگری، نظریه‌پردازان اقتصادی این طبقه‌ی نوخاسته، برای انجام نقش تاریخی خویش به عرصه آمدند: آدام اسمیت (1790 ـ 1723)، جرمی بنتهام (1832 ـ 1748)، جان استوارت میل (1873 ـ 1806) و ... نظریه‌پردازان اقتصاد سیاسی سرمایه‌داری بودند.
آدام اسمیت (1790 ـ 1723) را پدر علم اقتصاد مدرن (بخوان اقتصاد سرمایه‌داری) دانسته‌اند. هموست که در کتاب "ثروت ملل" از اصطلاح دست نامرئی بازار (البته در معنای محدود و خاص آن) استفاده می‌کند. یک اقتصاددان منتقد بازار آزاد، پاسخ جالبی به آدام اسمیت داده است: "دلیل این که دست نامرئی غالباً دیده نمی‌شود این است که اساسا چنین دست نامرئی وجود ندارد."
طولانی‌ترین ماموریت فضایی چین
طولانی‌ترین ماموریت فضایی چین
خبرگزاری رسمی چین، شین‌هوا، می‌گوید دو فضانورد آن کشور روز دوشنبه ۲۶ مهر ماه عازم مرکزی تحقیقاتی شده‌اند تا طولانی‌ترین ماموریت فضایی چین را انجام دهند.
جینگ هایپنگ، فرمانده عملیات و چن دونگ، فضانورد دیگر، از بیابان گبی در شمال کشور، توسط موشک چینی شنزو-۱۱ به فصا فرستاده شدند.
چن و جینگ به آزمایشگاه فضایی «کاخ پردیس-۲» می‌روند؛ فضاپیمایی که ماه گذشته به مدار زمین فرستاده شده بود.
هر دو برای مدت ۳۰ روز در این آزمایشگاه می‌مانند. این طولانی‌ترین ماموریتی‌ست که فضانوردان چینی برای انجام آن راهی مدار زمین شده‌اند.
جیب معلمان
از جیب معلمان رفت
احمدی لاشکی بیان کرد:
زمین‌هایی در تهران وجود دارد که 10 میلیارد تومان کارشناسی شده اما بهای 60 میلیارد تومانی برای آن پرداخت گردیده و این از جیب معلمان رفت.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره فرهنگیان کشور خبر داد و گفت:
90 درصد تسهیلات بانک سرمایه در اختیار تنها 30 نفر قرار گرفت.