این روزها

این روزها

شاید سوی تو بیایم
نه برای گفتگویی،
 تنها برای نگاهی به سیمایت.

شاید در چهره ی تو بیابم
 آنچه را که می جویم.

تمامی صورت هایی که دیده ام
 لاقید بودند و بی احساس

چهره ی تو چگونه است؟

«ناظم حکمت»

خط فقر در ایران ٢ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است

خط فقر در ایران ٢ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان است


media


فریبرز رییس دانا، اقتصاددان در ایران، در گفتگو با ایلنا، خبرگزاری کار ایران، سبد معیشت یک خانوار ۳٫۵ نفری کارگری در ایران را ٢ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان اعلام کرده و گفته است که این رقم مبنای علمی دارد و باید با استناد به آن نظام کنونی پرداخت دستمزد کارگران کشور را ترمیم کرد. فریبرز رییس دانا در عین حال تأکید کرده است که اگر بخواهیم این رقم را با واقعیت های امروز اقتصادی کشور منطبق کنیم، دست کم باید ٢۰۰ هزار تومان دیگر به این رقم بیافزاییم.

با این حال، فریبرز رییس دانا تصریح کرده است که فقط حدود ٢۰ درصد خانوارهای کارگری ایران ۳٫۵ نفر جمعیت دارند و جمعیت ۴۰ درصد خانوارهای کارگری کشور بیش از ۴ نفر است. وی گفته است نظام مزدبگیری ایران باید بر اساس همین رقم تنظیم شود، هر چند به گفتۀ این اقتصاددان تصور دولت و مقامات جمهوری اسلامی ایران همواره بر افزایش سودبری سوداگران دولتی و خصوصی و مقاومت در برابر بهبود معیشت کارگران استوار بوده است.

در اظهاراتی جداگانه، سردار پاسدار پرویز فتاح، رییس کمیتۀ امداد در سخنان پیش از خطبۀ نماز جمعۀ امروز تهران اعتراف کرد که در نتیجۀ حاشیۀ نشینی، مشکلات اقتصادی، ثروت اندوزی برخی افراد... فقر در کشور گسترش یافته است. پرویز فتاح پیش از این گفته بود که جمهوری اسلامی ایران در ۳۸ سال گذشته فقر و شکاف طبقاتی در کشور ایجاد کرده و حتا درآمدهای کمیتۀ امداد به دست محرومان کشور نمی رسد. 



صلاح یکسویه قانون کار به قصد تضعیف بیشترحقوق کارگران


اصلاح یکسویه قانون کار به قصد تضعیف بیشترحقوق کارگران

شاهرخ بهزادی


اصلاح  یکسویه قانون کار به  قصد تضعیف  بیشترحقوق کارگران

در حالی که معاون روابط کار وزارت کار اعلام داشته است که لایحه اصلاح قانون کار کشور حداکثر تا دو هفته دیگر برای بررسی و تصویب به هیات دولت و مجلس شورای اسلامی ارائه خواهد شد، نمایندگان کارگران در شورای عالی اسلامی کار خواستار یک مهلت دو ماهه برای بررسی پیش نویس اصلاحی قانون کار شده اند.
پیش نویس اصلاح قانون کار در بر گیرنده تسلط دولت بر بازار کار و نقش فزاینده وی در مجامع تصمیم گیرنده، اعم از کارگری و کارفرمائی می باشد.
 

در این پیش نویس، اخراج کارگران آسان تر از گذشته شده و زمینه ها برای کاهش تعداد کارگران دائمی و گسترش کارگران قراردادی فراهم آمده است.در این پیش نویس جدید همچنین اخراج کارگران و تعیین حداقل دستمزد ها تابع شرایط اقتصادی روز شده است. بدیهی است که این موضوع کاهش امنیت شغلی کارگران را به دنبال داشته و قدرت چانه زنی آنان در جهت افزایش دستمزد ها را محدود خواهد کرد.

مجموعه مواد مندرج در پیش نویس اصلاح قانون کار، واکنش نمایندگان کارگران را به دنبال داشته است.آنان اعتراضات خود را با عدم شرکت درجلسات بررسی اصلاح قانون کار در وزارت کار و در چارچوب بیانیه ها و درخواست مجوز برای تجمع های کارگری اعلام کرده اند.

اینطور به نظر میرسد که اعتراض نمایندگان کارگران، عقب نشینی دولت را به دنبال داشته است. در این جهت، عبدالرضا شیخ الاسلامی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام داشت که پیش نویس اصلاح قانون کار هنوز نهائی نشده و وی نظرات کارگران و کارفرمایان را در این پیش نویس ملحوظ خواهد داشت.با این وجود، وی گفته که دولت در تهیه این پیش نویس به همه ابعاد کار توجه کرده و سهم و قدر هریک از شرکا به خوبی در این پیش نویس دیده میشود.

نگرشی کوتاه به پیش نویس یادشده به روشنی خلاف اظهارات آقای وزیر کار را نشان میدهد.در این پیش نویس، اصل رعایت سه جانبه گرائی که مهمترین اصل مسلم بین المللی کار بوده و کشور ایران در نود و هشتمین نشست سالانه سازمان بین المللی کار متعهد به اجرای آن شده، رعایت نگردیده است.در پیش نویس جدید، اخراج کارگران کاملاً به دست کارفرمایان افتاده و دادگاههای حل اختلاف عملاً بر داشته شده اند.

اولین قانون کار ایران در سال 1325 توسط مجلس شورای ملی تصویب شد. تصویب این قانون نتیجه تلاش های پیگیر سه اتحادیه کارگری در آن زمان بود که اتحاد آنها" شورای متحده مرکزی اتحادیه های کارگران و زحمتکشان ایران" را به وجود آورد. تصویب اولین قانون کار در ایران به دنبال اعتصابات گسترده کارگران در بخش های مختلف صنعت نفت که در آن هنگان تحت تسلط شرکت انگلیسی بریتیش پترولیوم بود، صورت پذیرفت.

زمینه های دومین قانون کار کشور پس از کودتای آمریکائی مرداد 1332 علیه دولت ملی محمد مصدق فراهم آمد و در سال 1337 در دولت منوچهر اقبال ضمن هماهنگی با سازمان بین المللی کار تهیه و به تصویب رسید. این قانون جایگزین قانون قبلی شد که با تلاش نمایندگان کارگری کشور به تصویب رسیده بود.

پس از انقلاب اسلامی و طی سالهای 1358- 1369 عملاً قانون کاری در کشور وجود نداشت.
در سال 1369 اولین قانون کار اسلامی در مجلس سوم شورای اسلامی به تصویب رسید که شورای نگهبان به دلیل مغایرت بخش های عمده ای از آن با احکام شرعی حاضر به تأیید آن نشد.

به دنبال اختلاف نظرهای فیمابین مجلس و شورای نگهبان در آن هنگام، آیت الله خمینی تصمیم گرفت تا مجمع تشخیص مصلحت نظام را پدید آورد تا در هنگام اختلاف نظربین این دو تصمیم نهائی را اتخاذ نماید. در چنین شرایطی نهایتاً نخستین قانون کار اسلامی پس از بررسی در این مجمع در 29 آبانماه سال 1369 به تصویب رسید.

ممنوعیت ها ی تحصن، اعتصاب، تظاهرات و حق داشتن سندیکاهای کارگری از جمله مهمترین رویداد های منفی بود که پس از روی کار آمدن جمهوری اسلامی بر قوانین و شرایط کار کشور حاکم گردید.

در حال حاضر بسیاری از نمایندگان کارگری و کارفرمایی کشور بر این عقیده اند که قانون کار کشور باید با واقعیت های امروز هماهنگ نبوده و الزاماً باید اصلاح گردد. از سوی دیگر قوانین برنامه سوم و چهارم توسعه دولت را مکلف نموده که نسبت به اصلاح قانون کار اقدام نماید.

دولت آقای محمود احمدی نژاد به تبع از این قوانین اجرای سیاست های اشتغال دولتش را منوط به اصلاح قانون کار نموده و در این راستا برای نخستین بار در سال 1386 پیش نویس اصلاحیه ای را منتشر ساخت که با انتقادات نمایندگان کارگری کشور روبرو گردید.

پیش نویس کنونی لایحه اصلاح قانون کار در مقایسه با پیش نویس قبلی سال 1386 گامی به عقب در جهت حقوق کارگران و گامی بزرگ در جهت تسلط بیشتر دولت در این خصوص می باشد.
همانطور که قبلاً اشاره کردیم در این پیش نویس، کاهش امنیت شغلی، تسهیل در اخراج کارگران، محدود کردن دستمزدها نشان از پیشرفت معکوس حقوق اجتماعی و اقتصادی کارگران کشور دارد.

در واقع، دولت تلاش می کند تا قانون کار را به نحوی اصلاح نماید تا با سیاست اشتغال طراحی شده از سوی وی که در تطابق با اقتصاد رانت خواری حاکم بر کشور است هماهنگ باشد.

آشی که دولت پخته است به حدی شور است، که در غیاب سندیکاههای واقعی مدافع حقوق کارگران، حتا سر و صدای انجمن ها و شورا های اسلامی کارگران نیز در آمده است.انجمن ها و شورا هایی که طی سی سال گذشته دست به سینه و گوش به فرمان نظام حاکم در جمهوری اسلامی بوده اند. 

"ث.ژ.ت." و الگوهای سندیکالیسم در فرانسه



"ث.ژ.ت." و الگوهای سندیکالیسم در فرانسه

 

     

    "ث.ژ.ت." تاریخاً نخستین سندیکای کارگری فرانسه بوده است که وسیعاً الگوی سندیکالیسم این کشور را تحت تاثیر و سلطۀ خود قرار داده است. این الگو بر اصلی مبتنی است که من از آن تحت عنوان "انتظام مناسبات اجتماعی از خلال مبارزه" نام می برم. به این معنا که مطالبه ای طرح می شود و حول آن مناسبات قدرتی شکل می گیرد و در صورتی که طرف مقابل آمادۀ مذاکره باشد، مذاکره برای رسیدن به توافق آغاز می شود، البته اگر طرف مقابل آمادۀ انجام مصالحه باشد.   
    این سرمشق که ریشه در تاریخ و سنت های مبارزاتی فرانسه دارد تا پایان دهۀ ۱۹۷۰الگوی مسلط اعتراض و مبارزات سندیکایی در این کشور بوده است. از این منظر می توان در قیاس با دیگر جوامع پیشرفتۀ اروپایی از "استثنای فرانسه" سخن گفت : از جمله نادر کشورهای جهان که حق اعتصاب را در قانون اساسی خود به ثبت رسانده است.
    با این حال، نباید از یاد برد که "ث.ژ.ت." خود را سندیکایی رفرمیستی می داند حتا اگر مبارزات صنفی ابزار مهم این سندیکا برای رسیدن به اهداف و خواسته هایش بوده است (دست کم ۹۵درصد توافقات واحدهای اقتصادی میان نمایندگان کارگران و کارفرمایان فرانسه به تأئید "ث.ژ.ت." می رسند).
    اما، با تحولات عمیقی که از اوایل دهۀ ۱۹۸۰در اقتصاد فرانسه پدیدار و با روی کار آمدن نخستین رییس جمهوری سوسیالیست این کشور طی جمهوری پنجم همزمان شد، پدیدۀ تازه ای نیز در زندگی سندیکایی این کشور شکل گرفت که از آن بعضاً تحت عنوان "سانتریسم" یاد کرده اند.
    این دوره که از سال ۱۹۸۵و سپس با انتخاب "برنارد تیبو" به عنوان دبیر کل سندیکای "ث.ژ.ت." به اوج می رسد و حدود یک ربع قرن نیز به درازا می کشد شاهد دگردیسی مهمی در رویکرد و الگوی مبارزاتی "ث.ژ.ت." است. در این دوره نخستین سندیکای کارگری فرانسه همانند سندیکاهای سنتاً رفرمیست نظیر "ث.اف.د.ت" یا "اف او" بیش از پیش به سمت سرمشق "پیشنهاد و مذاکره" که تاریخاً الگوی مسلط سندیکاهای کارگری آلمان یا کشورهای اسکاندیناوی به ویژه سوئد بوده، تمایل پیدا می کند. اما، به کارگیری این سرمشق طی این دوره سندیکای "ث.ژ.ت." را نیز دچار تزلزل و بی ثباتی می کند به ویژه در قیاس با رقیبانی که سنتاً روش رفرمیستی را از آغاز در زندگی سندیکایی فرانسه به کار بسته بودند.
    به همین خاطر در آخرین کنگره "ث.ژ.ت." که در آوریل ٢٠١٥ برگزار و به انتخاب دبیر کل جدید این سندیکا، "فیلیپ مارتینز"، منتهی شد شیوۀ "مذاکره و پیشنهاد" برای رسیدن به توافق به حاشیه رفت. این چرخش یا در واقع رجعت به اصل با نوعی بدبینی نیز نسبت به رهبری رفرمیستی "ث.ژ.ت." نیز تؤام بود که از سوی اعضای سندیکا به مماشات با صاحبان سرمایه و قدرت و فساد متهم شد.از نگاه اعضای سندیکای "ث.ژ.ت" احیای سنت گذشته ضروری است، به ویژه در مناسبات جدید قدرت میان کار و سرمایه و در دوره ای که کارفرمایان فرانسوی تمایل چندانی به مصالحه و سازش از خود نشان نمی دهند. 
    اما، احیای گذشته نیز فی نفسه کافی نیست. زیرا، نخستین هدف یک سندیکای کارگری توسعه سندیکالیسم و مبارزات سندیکایی است و این هدف متحقق نمی شود مگر آنکه سندیکاهای کارگری همواره این پرسش را پیش روی خود قرار دهند که اقدام های آنها چه تاثیری بر وضعیت و زندگی کارگران می گذارند.
     اما، از منظری دیگر، چرخش در سرمشق سندیکایی "ث.ژ.ت." با اوضاع سیاسی فرانسه و دورنما و تبعات انتخابات ریاست جمهوری این کشور در سال ۲۰۱۷نیز مرتبط است که طی آن به احتمال قریب به یقین نامزد حزب سوسیالیست از همان دور نخست حذف خواهد شد و در دور دوم انتخابات ، نامزد حزب راست افراطی (موسوم به "جبهۀ ملی") و نامزد لیبرال ها ("جمهوری خواهان") بر سر چگونگی اجرای یک طرح اقتصادی نئولیبرال با یکدیگر رقابت خواهند کرد، بی آنکه هیچیک از گرایش های مهم چپ بتوانند در موضع کسب قدرت و یا تثبیت خود به عنوان یک نیروی اجتماعی اثرگذار قرار بگیرند. 
    در حقیقت انتخابات ریاست جمهوری سال۲۰۱۷پراکندگی صفوف چپ فرانسه را تشدید خواهد کرد و به همین دلیل سندیکای "ث.ژ.ت." از خلال مبارزات امروز خود را برای رویارویی های سخت تر فردا آماده می کند.
    به نظر آلن تورن، جامعه شناس فرانسوی و نظریه پرداز جنبش های اجتماعی، "ناخوشی اجتماعی" فرانسه که اینک حول جدال اجتماعی بر سر اصلاح یا عدم اصلاح قانون کار تبلور یافته آئینۀ جهش و دگردیسی ساختاری این جامعه است که می کوشد با خروج از الگوی جامعۀ صنعتی وارد جامعۀ فراصنعتی شود و این گذار در جامعه ای که در آن تاریخاً کار منشاء ارزش و منزلت اجتماعی افراد بوده از هر لحاظ بسیار دردناک است. او می گوید :
    هم اکنون در فرانسه با جامعه ای روبرو هستیم که می کوشد با مشکلات فراوان از جامعۀ گذشته صنعتی خارج شود، بی آنکه بدانیم وارد چه جهانی می شویم و علیه چه چیزی باید بجنگیم. با این حال، همه نسبت به دستاوردهای خود در جامعه صنعتی گذشته آگاه هستند و می بینند که ناگهان همه چیز در حال انقراض و نابودی است. چنین وضعیتی برای مردم غیرقابل پذیرش است. از این منظر، دولت و تصمیم گیرندگان در فرانسه کاملاً نسبت به روحیه عمومی مردم بی توجه بوده اند. فراموش نکنیم که صنعت زدایی در فرانسه جریان دارد. فرانسه جامعه ای در حال گذار است. کشوری است که در آن "فرانسۀ مدرن" نسبت به کل جامعه در موقعیت اقلیت قرار گرفته، اقلیتی که مشکلات را به مسائل صرف فنی فرو می کاهد. 
    در این حال، مارسل گُشه فیلسوف و مورخ فرانسوی معتقد است که آنچه در جنبش های جاری فرانسه از جمله جنبش سندیکایی قابل توجه است خصلت دفاعی و ای بسا شکست طلبانۀ آنها است. به این معنا که شعار اعتراض های کنونی "مقاومت" است آنهم "مقاومت" در مقابل طرحی که عاقبت معترضان خواهند پذیرفت، زیرا مقاومت آنها حامل هیچ بدیل و تصور روشنی از آینده نیست.
    آندره گُرز به وضوح خطوط اساسی این آینده را در آثارش منعکس و در نظریۀ "پایان کار"ش، یعنی پایان کار بمثابۀ منشاء ارزش و منزلت اجتماعی خلاصه کرده بود. سرمایه داری فراصنعتی فرانسه، همانند دیگر سرمایه داری های پیشرفته میلیون ها شغل را نابود کرده و میلیون ها شغل دیگر را نیز از بین خواهد برد و در مقابل این روند گریز ناپذیر خروج از اقتصاد صنعتی مناسب ترین رویکرد اصلاح طلبانه یا انقلابی نه نوستالژی و احیای گذشتۀ سپری شده بلکه گسترش حقوق جدید اجتماعی از خلال جدا کردن رابطۀ کار و درآمد است.
    بی دلیل نیست که به گفتۀ مارسل گُشه از نگاه عاملان اجتماعی فرانسه، آینده اینک خود را در نگرانی عمیق متبلور می سازد. به همین دلیل او اضافه می کند که مقاومت امروز بر ناامیدی استوار است و نه امید به برقراری آینده ای بهتر که در گذشته محرّک جنبش های مهم اجتماعی بود. مارسل گُشه می افزاید که جدال اجتماعی امروز نه حول آینده که حول گذشته صورت می گیرد و چنین سناریویی تنها به سود کسانی است که همواره از ادامه و حفظ وضع موجود سود برده اند.
     

    روز جهانی زن: تبعیض علیه زنان ایران همچنان پا بر جاست

    روز جهانی زن: تبعیض علیه زنان ایران همچنان پا بر جاست

    mediaکنترل آرایش زنان در خیابانهای تهران

    روز جهانی زنان امسال در شرایطی برگزار می شود که چشم انداز حقوق و وضعیّت زنان در ایران تفاوت چشمگیری نسبت به گذشته نشان نمی‌دهد. گزارشگر ویژۀ حقوق بشر سازمان ملل متحد برای ایران، عاصمه جهانگیر، در نخستین گزارش خود که در آستانۀ روز هشتم مارس تسلیم شورای حقوق بشر این سازمان کرد، نسبت به خودداری ایران از تصویب و پذیرشِ «کنوانسیون بین المللی رفع هر گونه تبعیض علیه زنان» و نیز عدم لغو قوانین تبعض آمیز علیۀ آنان ابراز تاسف می کند. سازمان عفو بین الملل به همین مناسبت به محاکمات «ظالمانه» در بارۀ زنان اشاره دارد و شبکۀ همبستگی برای حقوق بشر در ایران، این کشور را «زندان زنان» می نامد.

    عاصمه جهانگیر، حقوقدان و وکیل برجستۀ پاکستانی که در سپتامبر گذشته از سوی شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد به عنوان گزارشگر ویژه برای ایران برگزیده شد، در نخستین گزارش خود با اشاره به موقعیّت زنان «از پیشرفت محدود دولت در رفع تبعیض» علیۀ آنان ایراز نگرانی کرده و از مسئولین دولتی می خواهد از تصویب قوانین و مقرراتی که ممکن است نسبت به زنان محدود کننده و تبعیض آمیز باشد، خودداری کند. وی همچنین خواستار «اصلاح و لغو قوانین تبعیض آمیز علیه زنان و دختران» شده است.

    در همین راستا، «شبکۀ همبستگی برای حقوق بشر در ایران»، این کشور را به سبب «وجود ساختار تبعیض آمیز و خشونت‌های قانونی شده [...] زندانی بزرگ برای زنان» توصیف می‌کند. این شبکه با امضاء ٢٦ نهاد مدنی و انجمن‌ دفاع از حقوق زنان، در بیانیۀ خود به مناسبت روز جهانی زن می نویسد «جمهوری اسلامی ایران نه تنها زنان را مانند مردان از ابتدائی ترین حقوق و آزادی‌های مدنی محروم کرده، بلکه فراتر از آن ستم‌های مضاعفی را مانند حق انتخاب پوشش، حق مزد مساوی در برابر کار مشابه، حق طلاق، حق حضانت فرزند، حق سفر، حق تحصیل، حق انتهاب برخی از مشاغل، حق انتخاب درزش و حضور در میدان های ورزشی و ... از آنان سلب کرده است».

    در همین زمینه خانم آیدا قجر، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان در ایران به رادیوی ما می گوید به دلیل «سرکوب های متعددی که علیۀ زنان وجود داشته و هنور نیز ادامه دارد و حتی در اوایل اسفند ماه جاری نمونۀ دیکری از آن را دیدیم، جنبش پویا و گسترده ای در زمینه دفاع از حقوق زنان در ایران وجود ندارد». برخی از آنان بصورت «گروههای کوچک و در شهرها و روستاها برای توانمند کردنِ زنانی که از امکانات کمتری برخوردارند، تلاش هائی بعمل می‌آورند».

    آیدا قجر تاکید می کند که دولت در زمینۀ حقوق زنان و رفع تبعض از آنان در سال گذشته اقدام چشمگیری نداشته است و «ایدئولوژی حاکمیّت همچنان بر سر مشارکت زنان در حیات عمومی بر سر آنان سایه دارد».

    سازمان عفو بین الملل نیز در گزارش کلی خود به مناسبت روز جهانی زنان افکار‌عمومی را به وضعیّت زندانیان سیاسی-‌عقیدتی زن در ایران جلب کرده و بر سرنوشت «نازنین زاغری راتکلیف» تاکید کرده است که بر اساس گزارش این سازمان «در یک محاکمۀ غیرمنصفانه در برابر دادگاه انقلاب تهران» به پنج سال زندان محکوم شده است.

    گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعۀ فعالان حقوق بشر در ایران، که در آستانۀ روز جهانی زنان منتشر شده است، در حال حاضر تنها در زندان اوین ٣١ زن زندانی سیاسی-امنیتی وجود دارد.

    بررسی اتهامات وارده بر زنان زندانی سیاسی-امنیتی زندان اوین نشان می دهد که ٨ تن از آنان به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام و امنیّت ملّی»، ٧ نفر به اتهام «توهین به مقدسات»، ٧ تن به اتهام «محاربه»، ٥ نفر به سبب «عضویت در تشکیلات بهائی»، یک نفر با اتهام «جاسوسی» و یک تن دیگر با اتهامی نامشخص به مجازات حبس محکوم و یا بدون محکومیّت در زندان بسر می برند.

    گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در گزارش خود از فقدان قوۀ قضائی مستقل و بازداشت‌های خودسرانه یاد می کند که اثرات آن بر زندانیان زن نیز مشاهده می شود.

    شبکۀ همبستگی برای حقوق بشر در ایران «سلب حقوق و آزادی و اعمال خشونت های حکومتی و خانگی علیه زنان ایران» را ناشی از «ایدئولوژی نظام حاکم و مردسالار و باورهای قرون وسطائی حکومتگران» می داند و خواستار «رعایت بی قید و شرط ارزش‌های جهان شمولِ حقوق بشر، بویژه برای زنان» شده است.

    تظاهرات زنان کرد به مناسبت روز جهانی زن در ترکیه


    پادکست

    هشت مارس روز جهانی زن: چرا جنبش زنان سروصدای چندانی ندارد؟

    هشت مارس روز جهانی زن: چرا جنبش زنان سروصدای چندانی ندارد؟
     
    تظاهرات زنان کرد به مناسبت روز جهانی زن در ترکیه REUTERS
      بیژن برهمندی

      هشتم مارس، روز جهانی زن، البته روز بزرگداشت زنان است. روز تجلیل از نقش پر اهمیت آنها در عرصه های مختلف زندگی اجتماعی و نیز همبستگی با آنان در تحمل دشواری بار سنگینی از ستم های جنسیتی که بر دوش دارند.آیدا قجر روزنامه نگار و فعال حقوق زنان  در داوری نسبت به عملکرد دولت حسن روحانی عقیده دارد که نمی توان گفت که دولت درعرصه حقوق زنان عملکرد موفقی داشته است. گرچه با نزدیک شدن به انتخابات باز هم شعارهای برابری برای زنان پر رنگ تر می شود.

      هم اینک در جنگ های خونین خاورمیانه، در سوریه، عراق، یمن و... زنان بیشترین بار محنت و مصیبت را بر دوش دارند و بیشترین قربانی ها به آنان – ونیز فرزندان خردسالشان – تعلق دارد.
      می توان بیاد آورد که در همین خاورمیانه و البته در بسیاری از مناطق کمتر پیشرفته جهان در دوران صلح و آشتی نیز ، سهم عظیمی از مصیبت ها بر دوش زنان است که بویژه قربانی اشکال متفاوتی از مردسالاری می شوند و به ستم های جنسیتی گوناگونی دچارند.
      در ایران هر سال با نزدیک شدن هشت مارس، قدردانی از مبارزات زنان علیه نابرابری های جنسیتی رونق تازه ای می یابد و زنان و مردان برابری خواه ، بدور از چشم گزمه ها ، به جشن و سرور پنهانی توسل می جویند.
      البته که چنین رسومی را باید پاس داشت و همزمان به باز بینی و نقد و بررسی و بیلان سالانه فعالیت های برابری خواهانه و تبعیض ستیزانه پرداخت و ضعف ها و قدرت ها را بازشناخت.
      در گفتگوئی با آیدا قجر روزنامه نگار و فعال حقوق زنان از او در باره وضعیت فعلی جنبش زنان در ایران پرسیده ام. براستی چرا بازتاب رسانه ای جنبش زنان سرو صدای چندانی ندارد؟ کنشگران زن در سالی که گذشت به کدام عرصه های جنسیتی حساسیت نشان دادند؟ 
      دولت روحانی نسبت به مسائل زنان چگونه عمل کرد ؟ برای خانم مولاوردی -معاون روحانی در امور زنان - چه بیلانی می شود ارائه داد؟
      آیدا قجر در بخشی از این گفتگو اظهار عقیده می کند که اینک در ایران گروههای کنشگر زنان حول مسائل مدنی، حقوق زنان و نیز فعالیت های حقوق بشری در چارچوب گروههای بسیار کوچک مشغول فعالیت هستند.
      خانم قجر می گوید ویژه گی دوران فعلی در این است که بیشتر کنشگران حقوق زنان از کشور خارج شده اند. بعقیده او نوع فعالیت ها نسبت به گذشته تفاوت های مهمی کرده است. اینک شبکه های اجتماعی نقش بمراتب فعال تری نسبت به گذشته در خدمت به مبارزه علیه تبعیض های جنسیتی بعهده گرفته اند. در همین شبکه تلگرام گروههای متعددی در این عرصه فعال هستند.
      بروایت آیدا قجر فعالیت کنشگران حقوق زن در عرصه قانونی هم قابل توجه است. در سال گذشته مثلاً مسئله بازنشستگی زود هنگام زنان در مجلس مطرح شد که قرار بود به تصویب برسد ولی با شکست روبرو شد. در این باره در رسانه ها کارهای علمی و تئوری خوبی ارائه شد. در این افشاگری ها نشان داده شد که اگر چنین قانونی تصویب شود، حضور زنان در بازار کار 9 در صد تقلیل می یابد.
        قجر عقیده دارد اینکه در 4 سال دولت مداری حسن روحانی تغییرات اساسی انجام گرفته باشدحرف درستی نیست. او هیچگاه وزیر زن نداشت در حالیکه آقای احمدی نژاد داشت.
      آیدا قجر می گوید من فکر نمی کنم که حسن روحانی گام آنچنانی برای برابری جنسیتی برداشته باشد. در حال حاضر تنها شانزده در صد از اعضای هیات علمی در دانشگاههای کشور زنان هستند. در چهار دوره شورای شهر که تا کنون برگزار شده است، در هر دوره تنها سه کرسی در اختیار زنان بوده است.

      زنان سر کار


      چراغ‌ عابر پیاده با آدمک زنانه در استرالیا جنجال‌برانگیز شد

      چراغ‌ عابر پیاده با آدمک زنانه در استرالیا جنجال‌برانگیز شد

      • 7 مارس 2017 - 17 اسفند 1395
      چراغ عابر پیاده در ملبورنحق نشر عکسGERRY CANTWELL

      چراغ‌های عابر پیاده با آدمک‌هایی در لباس زنانه، به عنوان بخشی از برنامه ترویج برابری جنسیتی در استرالیا راه‌اندازی شد.

      این برنامه که به صورت آزمایشی در شهر ملبورن استرالیا به اجرا در آمده، به منظور "کاهش پیشداوری‌های ناخودآگاه جنسیتی" طراحی شده است.

      با این حال نصب ۱۰ چراغ عابر پیاده در مرکز شهر ملبورن واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته است و منتقدان این چراغ‌ها را غیرضروری می‌دانند.

      طراحان این برنامه امیدوارند که در نهایت چراغ‌های عابر پیاده در تمام شهر علائم زنانه و مردانه را به طور یکسان نمایش دهند.

      مارتین لتز، یکی از طراحان این چراغ‌ها می‌گوید: "پیشداوری‌های ناخودآگاه باعث تقویت کلیشه‌ها می‌شود و روی تصمیم‌های روزمره و رویکرد افراد تاثیر می‌گذارد."

      به گفته خانم لتز این چراغ‌ها می‌تواند به روشی "عملی و مثبت" توجه ما را به مشکلات ناشی از کلیشه‌های جنسیتی جلب کند.

      روز جهانی زن؛ راهپیمایی و اعتصاب در شهرهای مختلف دنیا

      روز جهانی زن؛ راهپیمایی و اعتصاب در شهرهای مختلف دنیا

      • 8 مارس 2017 - 18 اسفند 1395
      ILYAS AKENGIN/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسILYAS AKENGIN/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionیک زن در تظاهرات روز جهانی زن در دیاربکر

      مراسم روز جهانی زن در کشورهای مختلف دنیا با حضور زنان در راهپیمایی، تجمعات و تظاهرات اعتراضی برگزار شده است. گروهی از زنان نیز در برخی کشورها در اعتراض به نابرابری و تبعیض علیه زنان، دست به اعتصاب زدند. از جمله زنان عضو کنگره آمریکا دست از کار کشیده و به خیابان رفتند.

      این اقدام که بیشتر از طرف نمایندگان دموکرات کنگره انجام شد، بخشی از حرکتی است که با عنوان "یک روز بدون یک زن" به راه افتاده است تا بر اهمیت حیاتی نقش زنان به عنوان بخشی از نیروی کار جامعه آمریکا تاکید شود.

      مدارس در برخی مناطق آمریکا هم ناچار به تعطیلی شدند، چون کارکنان و معلمان مدرسه دست از کار کشیده بودند.

      NARINDER NANU/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسNARINDER NANU/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionزنان جوان هندی در لباس محلی پنجابی، در مراسم بزرگداشت روز جهانی زن می‌رقصند
      Daniel Pockett/Getty Imagesحق نشر عکسDANIEL POCKETT/GETTY IMAGES
      Image captionهزاران نفر در راهپیمایی روز جهانی زن در ملبورن خواهان پایان دادن به نژادپرستی و برقراری عدالت اقتصادی برای تمام زنان شدند
      Daniel Pockett/Getty Imagesحق نشر عکسDANIEL POCKETT/GETTY IMAGES
      Image captionدر راهپیمایی روز جهانی زن در ملبورن، مردان نیز حضور فعال داشتند
      Jes Aznar/Getty Imagesحق نشر عکسJES AZNAR/GETTY IMAGES
      Image captionهزاران زن ساکن مناطق محروم شهر بولاکان فیلیپین به همراه اعضای خانواده خود به سمت مناطق دولتی شهر راهپیمایی کردند
      Reutersحق نشر عکسREUTERS
      Image captionیک زن در تجمع روز جهانی زن در کیف اوکراین. روی پلاکارد او نوشته است: هر زن یک شورشی!

      مراسم روز جهانی زن روز هشتم مارس هر سال در شهرهایی در سراسر دنیا برگزار می‌شود.

      SERGEI GAPON/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسSERGEI GAPON/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionروز جهانی زن در مینسک: یک زن در میدان استقلال با پرچم جمهوری شوروی سابق

      در مراسم امسال در ایرلند، زنان در سراسر کشور دست به اعتصاب زدند و در اعتراض به قوانین سختگیرانه مربوط به سقط جنین در ایرلند، سیاهپوش شدند. برای نشان دادن همدردی و حمایت از زنان ایرلند، تجمعاتی اعتراضی در لندن، آمستردام و چند شهر دیگر برگزار شد.

      Jean Chung/Getty Imagesحق نشر عکسJEAN CHUNG/GETTY IMAGES
      Image captionزنان در کره جنوبی خواهان برابری جنسیتی و توقف آزار جنسی در محل کار شدند

      زنان لهستان در تظاهرات خود خواهان حقوق برابر، احترام و تامین امنیت خود در مقابل خشونت شدند.

      TONY KARUMBA/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسTONY KARUMBA/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionزنان در لباس‌های محلی به استقبال دبیرکل سازمان ملل متحد و بانوی اول کنیا در نایروبی رفته‌اند
      VANO SHLAMOV/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسVANO SHLAMOV/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionیک فعال حقوق زنان در حاشیه راهپیمایی روز جهانی زن در تفلیس گرجستان
      Ulet Ifansasti/Getty Imagesحق نشر عکسULET IFANSASTI/GETTY IMAGES
      Image caption۸ مارس ۲۰۱۷ میلادی - رقص زنان اندونزیایی در راهپیمایی روز جهانی زن
      DANIEL MIHAILESCU/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسDANIEL MIHAILESCU/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionزنان معترض در رومانی در مقابل ساختمان وزارت دادگستری. آنها خواهان حمایت قانونی بیشتر از زنان قربانی آزار جنسی شدند
      ARMEND NIMANI/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسARMEND NIMANI/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionیک زن در تظاهرات روز جهانی زن در کوزوو
      ASIF HASSAN/AFP/Getty Imagesحق نشر عکسASIF HASSAN/AFP/GETTY IMAGES
      Image captionدر کراچی پاکستان، همزمان با روز جهانی زن، یک شرکت تاکسیرانی ویژه زنان با راننده‌های زن افتتاح شد
      EPAحق نشر عکسEPA
      Image captionتجمع زنان در آنکارا، پایتخت ترکیه

      چند مطلب خبری و متفاوت

      محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام به بدهی ۷۰۰هزار میلیارد تومانی دولت ایران اشاره کرده و گفته است اگر چه این بدهی مربوط به دولت فعلی نیست اما در صورت ادامه روند، ایران در پنج شش سال آینده با بن بست مالی مواجه خواهد شد.

      آقای رضایی از وضعیت اداره کشور انتقاد کرده و گفته است "سرطان ناکارآمدی" ایران را فرا گرفته است.


      ***


      خبرگزاری فارس می‌گوید بر اساس آمار گمرک ایران، در یازده ماه سال جاری ۱۲ هزار و ۶۶۹ دلار عصا، تازیانه و شلاق وارد این کشور شده است.

      این خبرگزاری می‌افزاید که در این مدت همچنین ارزش واردات کلاه‌گیس، ریش و موی مصنوعی بالغ بر ۳۴ هزار و ۷۱۴ دلار بوده است.

      ***

      سفارت ایران در پکن در بیانیه‌ای عربستان سعودی را به "اتخاذ و اجرای سیاست‌های فرقه‌گرایانه، دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی و نیز حمایت مادی و معنوی از گروه‌های تروریستی و تکفیری" و همچنین مداخله در یمن متهم کرده و گفته است که این سیاست‌ها باعث بی ثباتی درمنطقه شده است. در این بیانیه با اشاره با اظهارات وزیر خارجه چین که ضمن ابراز امیدواری به حل اختلافات ایران و عربستان به صورت مسالمت آمیز، برای میانجیگری بین دو طرف ابراز آمادگی کرده بود، آمده است که جمهوری اسلامی از این پیشنهاد استقبال می‌کند. سفارت عربستان این پیشنهاد را نپذیرفته‌اند.


      ***

      مهدی افروزمنش، خبرنگار شهری اجتماعی در ایران، در توییتر خود نوشته که شهرداری تهران حق بیمه حادثه و عمر آتش‌نشانان را "پرداخت نکرده است."

      در حادثه آتش‌سوزی پلاسکو پانزده آتش‌نشان و شماری دیگر کشته شدند. 

      ***

      یک نماینده مجلس ایران می‌گوید در دوسال گذشته، موارد اعلام ورشکستگی شرکت‌ها، هشت برابر شده. عزت‌الله یوسفیان ملا، گفته ممکن است این افزایش کم سابقه، صوری و برای گریز شرکت‌ها از بازپرداخت بدهی به بانک‌ها باشد. اخیرا بانک مرکزی ایران فشار بیشتری بر بانک‌ها گذاشته تا طلب‌های عقب افتاده‌شان را وصول کنند. ولی افزایش ورشکستگی چه دلایل دیگری می‌تواند داشته باشد؟

      ***

      رهبر ایران از دولت انتقاد کرده و گفته اقتصاد مقاومتی اجرا نشده. آیت‌الله علی خامنه‌ای گفته با رییس جمهوری هم دراینباره صحبت کرده. این در حالی است که چهارشنبه، حسن روحانی گفته بود دولت در اجرای اقتصاد مقاومتی پیروز شده.

      ***

      هرات


      Image captionشماری از دختران در شهر هرات در اعتراض خیابانی علیه آزار و اذیت زنان

      ***



      Image caption

      "ولی امر فرهنگ اصیل اسلام را احیا می‌کند و وظیفه مهم مجلس خبرگان کشف ولی امر است."

      محمد امامی کاشانی، امام جمعه موقت تهران در نماز جمعه این هفته گفته است: "ولی امر فرهنگ اصیل اسلام را احیا می‌کند و وظیفه مهم مجلس خبرگان کشف ولی امر است."


      ***



      تاکسی‌های معترض به اوبر مسیرهای فرودگاه ژوهانسبورگ را بستند

      تاکسی‌های معترض به اوبر مسیرهای فرودگاه ژوهانسبورگ را بستند

      اوبر
      اوبر با اعتراض تاکسیداران آفریقای جنوبی مواجه شده است

      رانندگان تاکسی در اعتراض به فعالیت شرکت خدمات تاکسیرانی آنلاین - "اوبر"  - رفت و آمد در مسیرهای منتهی به فرودگاه ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی را مختل کرده‌اند. اتحادیه  "تاکسیمتر داران"  آفریقای جنوبی گفته است که اوبر به عنوان موسسه خدمات تاکسی‌رانی ثبت نشده و تابع قوانین و محدودیت‌های قانونی مربوطه نیست. پلیس گفته است که اعتراض رانندگان قانونی نیست و تاکسی‌های متوقف شده در اطراف فرودگاه در صورتی که محل را تخلیه نکنند با جرثقیل منتقل خواهند شد. اوبر چهار سال پیش کار خود را در آفریقای جنوبی آغاز کرد و در حال حاضر، چهار هزار راننده و نزدیک به نیم میلیون مشتری دارد.


      'شعر حفظ کنید مجانی سوار مترو شوید'

      'شعر حفظ کنید مجانی سوار مترو شوید'

      تاراس شوچنکو (وسط) پس از سال‌ها تبعید سال ۱۸۶۱ در سنت پترزبورگ درگذشتحق نشر عکسEPA
      Image captionتاراس شوچنکو (وسط) پس از سال‌ها تبعید سال ۱۸۶۱ در سنت پترزبورگ درگذشت

      مسافران متروی کی‌یف، پایتخت اوکراین، روز ۹ مارس ‌توانستند به جای خرید بلیت، یک شعر از تاراس شوچنکو، شاعر ملی اوکراین، بخوانند.

      نهم مارس روز تولد شوچنکو است که سال ۱۸۱۴ به دنیا آمد و ۱۸۶۱ درگذشت.

      البته این طرح فقط در سه ایستگاه مترو اجرا ‌شد، یکی ایستگاهی که به نام شوچنکو نام‌گذاری شده و دو ایستگاه دیگر. و با وجود اینکه قرار بود یک ساعت اجرا شود، در آن دو ایستگاه دیگر فقط چهل دقیقه اجرا شد.

      همین موضوع بعضی از شهروندان را ناخشنود کرده بود. یکی روی فیس‌بوک نوشته بود: "چرا این‌قدر کم؟ چرا در همه ایستگاه‌ها اجرا نمی‌شود؟" و البته کاربران دیگری پاسخش را داده بودند که اجرای چنین طرحی در مقیاس بزرگ - وقتی کارمندان هر ایستگاه باید شعر تک‌تک افراد را گوش کنند و راه‌شان بدهند - شدنی نیست.

      قیمت بلیت مترو برای تک-سفر چهار هریونیاس است، حدود ۱۵ سنت آمریکا (یا با نرخ دلار امروز، حدود ۵۵۰ تومان).

      اوکراینی‌ها اشعار تاراس شوچنکو را در مدرسه یاد می‌گیرند. بعضی مردم بعضی اشعارش را از حفظ‌ می‌دانند و لازم نبوده برای این طرح حفظ کنند.

      اما بعضی ظاهرا سخت‌شان است حفظ کنند - حتی با جایزه متروی رایگان. مثل کاربری که روی فیس‌بوک نوشته بود: "حتما باید از حفظ بخوانیم؟ از روی موبایل قبول نیست؟"

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

       ۱۸ اسفند ۱۳۹۵

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

      رینکه فان سانتن


      رینکه فان سانتن

      وقتی پای کوتاه کردن موهایم درمیان باشد، کمی جانبدارانه رفتار می‌کنم چون با توجه به تجربیات ناخوشایند پیشین، برایم مهم است که چه کسی موهایم را کوتاه می‌کند. بنابراین برای خودم یک تئوری ساخته‌ام: آرایشگران مرد بهتر از زنان آرایشگرند.

      چرا؟ چون به نظر من این صنعت تحت سلطه زنان است. زنان به راحتی در این رشته تبحر پیدا می‌کنند. موانع کمی برای پیوستن زنان به برنامه آموزشی آن وجود دارد و سالن‌ آرایش یک محیط امن و جذاب فراهم می‌کند. صرف نظر از آرایشگاه‌های خوب مردانه، مردان استریت نسبت به این کار شرم و ننگی دارند که مانع از آن می‌شود که متخصص آرایش و زیبایی شوند. آنها معمولا به سختی وارد این رشته می‌شوند. بنابراین من همیشه حساب می‌کنم که مردانی که آرایشگر می‌شوند:

      ـ باید علاقه شدیدی به کارشان داشته باشند؛

      ـ استعدادی درونی برای آرایشگری دارند؛

      ـ نگاه متفاوتی به کلیشه‌های جنسیتی دارند؛

      ـ  از خود ابرازی ترسی ندارند؛

      ـ و بنابراین باید آرایشگرهای فوق‌العاده‌ای باشند.

      حالا این فکر را در همین‌جا نگه دارید.

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

      من پیش‌تر درباره ازار و اذیت در محیط کار نوشته‌ام و کمپین‌هایی را که برای زنان در صنعت فن‌آوری وجود دارد با علاقه تعقیب می‌کنم. آخرین ماجرا درباره آزارهای جنسی زنان در اپلیکیشن اوبر برای من بسیار مهم و قابل توجه بود. هفته پیش، سوزان فولر مهندس سابق اوبر، در بلاگ اسپات درباره کار در اوبر و علت ترک آن متنی منتشر کرد؛ یک گزارش وحشتناک از موارد متعدد آزارهای جنسی، اهمال‌های ساختاری، تحقیر و تبعیض‌های جنسیتی. این اولین رسوایی این کمپانی در انظار عمومی نیست. اما با این حال می‌توان از آن به عنوان یکی از نمونه‌ها یاد کرد.

      درحالی که اوبر سعی دارد با رسیدگی داخلی به این موضوع جواب بدهد، روایت‌های بسیاری از زنان مهندسی نقل می‌شود که می‌گویند کمپانی دچار مشکلات سیستماتیک تبعیض جنسیتی است که در فرهنگ کمپانی نهادینه شده است.

      مشکل فراتر از کمپانی اوبر است. این فقط اوبر نیست که پرونده‌هایی علیه تحقیرهای جنسیتی دارد. تعداد زنان مهندسی که وارد صنعت تکنولوژی آمریکا می‌شوند، در مقایسه با مردان بی‌اندازه کمتر است. به ویژه در مورد جایگاه‌های مدیریتی این مساله چشمگیرتر است چراکه تنها ۵ درصد از جایگاه‌های مدیریتی را زنان هدایت می‌کنند.

      نظرسنجی انجام شده از میان ۲۰۰ زن با حداقل ۱۰ سال سابقه در صنعت که بسیاری از آنها در دره سیلیکون بوده‌اند، آمارهای تکان‌دهنده‌ای را نشاان می‌دهند. ۶۰ درصد از یک گروه کوچکی از زنان شاغل در تکنولوژی  گزارش داده‌اند که در محیط کار در معرض آزارهای جنسی قرار گرفته‌اند. به همان میزان افرادی که گرازش آزار جنسی را داده‌اند از بازخورد عملی آن راضی نبوده‌اند. اما دلیل عمده کسانی که آزارها را گزارش نداده‌اند این بوده که آنها نگران بوده‌اند که گزارش آزار به کارشان آسیب بزند.

      تحقیرهای جنسیتی در محیط کار به شیوه‌های مختلفی قابل مشاهده است؛ مثلا جانبداری‌های ناخواسته. در همین تحقیق، ۸۸ درصد از زنان این تجربه را داشته‌اند که سوالات و مشکلاتی که در حیطه کاری آنها بوده است به همکاران مردشان ارجاع داده شده است و نیمی از زنانی که به مرخصی رفته بودند، زودتر از زمان معمول به کاربرگشته‌اند زیرا می‌ترسیدند این مرخصی تاثیر منفی برموقعیت شغلی‌شان داشته باشد.

      فرهنگ مردانه

      در صنعت تکنولوژی یک مساله بسیار جدی در زمینه توازن جنستی و برابرای که فراتر از سیاست‌ها، روش‌ها و رهبری است وجود دارد. قطعا طرح‌های حمایتی برای مشارکت و موقعیت زنان در تکنولوژی وجود دارد. می‌بایست درک کرد که فرهنگ به ویژه در جایی که  سیاست اقتصادی از آن حمایت می‌کند بسیار سفت و سخت است. فرهنگ چه در سطح کلان و چه در سطح خرد (مثلا فرهنگ ملی یا فرهنگ یک کمپانی) در برابر تغییر بسیار مقاوم است.

      نگاهی می‌اندازیم به فرهنگ غالب معمول مردانه در ایالات متحده؛ همانگونه که گیرت هافستید جامعه شناس و محقق تعریف کرده است. برای آمریکایی‌ها معمولا انگیزه فردی نقش اساسی دارد و نگاه غالب افراد این است که فقط یک برنده در هرچیزی وجود دارد و همه امتیازها برای این فرد است. این فرهنگ برآمده از یک جامعه مردسالار است که بنای آن بر رقابت، ذستاوردها و موفقیت‌هاست. بر اساس گزارش‌های کارکنان اوبر به نیویورک تایمز، این‌ها عناصری است که بخشی از  ارزش‌ها و مدل تجاری اصلی اوبر هستند. اولویت اصلی آنها رسیدن به اهداف رشد و درآمدزایی خودشان است.

      این رویکرد دستاورد فردی و رقابت، در یادداشت فاولر نیز وجود دارد آنجا که می‌نویسد: اینطور بود که هر مدیری با رقبایش می‌جنگید و تلاش می‌کرد تا بالادست خود را تضعیف کند و موقعیت او را به دست بیاورد. این در شاخص مردانگی هافستید رتبه احتمالی بالاتری دارد: چیزی که به نفع افراد آسیب پذیر و افرادی با موقعیت ضعیف‌تر نیست.

      امتیار پایینی که بعد فرهنگ زنانه در شاخص هافستید دارد، تائیدی است بر اینکه توجه به دیگران و کیفیت زندگی (مثلا مرخصی زایمان کافی) و همچنین ارزش نهادن به «کاری که می‌کنی را دوست دارم» بر «تلاش برای بهترین بودن» (مثلا ایجاد محیط اجتماعی حمایتی) استانداردهای موردتوجهی نیستند.

      این را با تعداد بیشمارمردان در صنعت و تکنولوژی ترکیب کنید تا وضعیت زنان را دریابید. زنان برای ورود به این حوزه، صفر- یک عقب هستند.

      به دنیال بررسی‌ داخلی در اوبر، به امر و دستور مدیر عامل آن، این مجموعه بدون شک تغییری نخواهد کرد؛ نه فرهنگ مردانه آن تغییر خواهد کرد و نه تحقیرها و تبعیض‌ها نسبت به زنان.

      ملکه تکنولوژی

      حجم گسترده انتقاد افکار عمومی به اوبر جالب و مشوق است. یک شروع برای بحث درباره لزوم خواست عمومی برابری جنسیتی که می‌تواند سرعت بخش تغییرات باشد.

      من می‌خواهم رویکرد متفاوتی را بیان کنم: اگر مردان سلطان آرایشگری هستند، پس بهتر نیست زنان را به عنوان ملکه‌های تکنولوژی درنظر بگیریم؟ وقتی زنی اینقدر دیوانه است که وارد صنعت  تکنولوژی شود پس او:

      باید علاقه شدیدی به کارشان داشته باشد؛

      ـ استعدادی درونی برای علم و مهندسی دارد.

      ـ نگاه متفاوتی به کلیشه‌های جنسیتی دارد؛

      ـ  از خود ابرازی ترسی ندارد؛

      ـ و بنابراین در کارش فوق‌العاده‌ است.

      ملکه تکنولوژی وقتی وارد صنعت تکنولوژی می‌شود یک بر ضفر از مردان جلوتر است و بنابراین باید همانطور با او رفتار شود.


      رینکه فان سانتن، مدیرعامل «زمانه» و مدرس مدیریت ارتباطات چندفرهنگی در دانشگاه است. او بیشتر درباره تعادل جنسیتی در بازارکار می‌نویسد.

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

       ۱۸ اسفند ۱۳۹۵

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

      رینکه فان سانتن


      رینکه فان سانتن

      وقتی پای کوتاه کردن موهایم درمیان باشد، کمی جانبدارانه رفتار می‌کنم چون با توجه به تجربیات ناخوشایند پیشین، برایم مهم است که چه کسی موهایم را کوتاه می‌کند. بنابراین برای خودم یک تئوری ساخته‌ام: آرایشگران مرد بهتر از زنان آرایشگرند.

      چرا؟ چون به نظر من این صنعت تحت سلطه زنان است. زنان به راحتی در این رشته تبحر پیدا می‌کنند. موانع کمی برای پیوستن زنان به برنامه آموزشی آن وجود دارد و سالن‌ آرایش یک محیط امن و جذاب فراهم می‌کند. صرف نظر از آرایشگاه‌های خوب مردانه، مردان استریت نسبت به این کار شرم و ننگی دارند که مانع از آن می‌شود که متخصص آرایش و زیبایی شوند. آنها معمولا به سختی وارد این رشته می‌شوند. بنابراین من همیشه حساب می‌کنم که مردانی که آرایشگر می‌شوند:

      ـ باید علاقه شدیدی به کارشان داشته باشند؛

      ـ استعدادی درونی برای آرایشگری دارند؛

      ـ نگاه متفاوتی به کلیشه‌های جنسیتی دارند؛

      ـ  از خود ابرازی ترسی ندارند؛

      ـ و بنابراین باید آرایشگرهای فوق‌العاده‌ای باشند.

      حالا این فکر را در همین‌جا نگه دارید.

      سیلیکون ولی، دره ضد زن

      من پیش‌تر درباره ازار و اذیت در محیط کار نوشته‌ام و کمپین‌هایی را که برای زنان در صنعت فن‌آوری وجود دارد با علاقه تعقیب می‌کنم. آخرین ماجرا درباره آزارهای جنسی زنان در اپلیکیشن اوبر برای من بسیار مهم و قابل توجه بود. هفته پیش، سوزان فولر مهندس سابق اوبر، در بلاگ اسپات درباره کار در اوبر و علت ترک آن متنی منتشر کرد؛ یک گزارش وحشتناک از موارد متعدد آزارهای جنسی، اهمال‌های ساختاری، تحقیر و تبعیض‌های جنسیتی. این اولین رسوایی این کمپانی در انظار عمومی نیست. اما با این حال می‌توان از آن به عنوان یکی از نمونه‌ها یاد کرد.

      درحالی که اوبر سعی دارد با رسیدگی داخلی به این موضوع جواب بدهد، روایت‌های بسیاری از زنان مهندسی نقل می‌شود که می‌گویند کمپانی دچار مشکلات سیستماتیک تبعیض جنسیتی است که در فرهنگ کمپانی نهادینه شده است.

      مشکل فراتر از کمپانی اوبر است. این فقط اوبر نیست که پرونده‌هایی علیه تحقیرهای جنسیتی دارد. تعداد زنان مهندسی که وارد صنعت تکنولوژی آمریکا می‌شوند، در مقایسه با مردان بی‌اندازه کمتر است. به ویژه در مورد جایگاه‌های مدیریتی این مساله چشمگیرتر است چراکه تنها ۵ درصد از جایگاه‌های مدیریتی را زنان هدایت می‌کنند.

      نظرسنجی انجام شده از میان ۲۰۰ زن با حداقل ۱۰ سال سابقه در صنعت که بسیاری از آنها در دره سیلیکون بوده‌اند، آمارهای تکان‌دهنده‌ای را نشاان می‌دهند. ۶۰ درصد از یک گروه کوچکی از زنان شاغل در تکنولوژی  گزارش داده‌اند که در محیط کار در معرض آزارهای جنسی قرار گرفته‌اند. به همان میزان افرادی که گرازش آزار جنسی را داده‌اند از بازخورد عملی آن راضی نبوده‌اند. اما دلیل عمده کسانی که آزارها را گزارش نداده‌اند این بوده که آنها نگران بوده‌اند که گزارش آزار به کارشان آسیب بزند.

      تحقیرهای جنسیتی در محیط کار به شیوه‌های مختلفی قابل مشاهده است؛ مثلا جانبداری‌های ناخواسته. در همین تحقیق، ۸۸ درصد از زنان این تجربه را داشته‌اند که سوالات و مشکلاتی که در حیطه کاری آنها بوده است به همکاران مردشان ارجاع داده شده است و نیمی از زنانی که به مرخصی رفته بودند، زودتر از زمان معمول به کاربرگشته‌اند زیرا می‌ترسیدند این مرخصی تاثیر منفی برموقعیت شغلی‌شان داشته باشد.

      فرهنگ مردانه

      در صنعت تکنولوژی یک مساله بسیار جدی در زمینه توازن جنستی و برابرای که فراتر از سیاست‌ها، روش‌ها و رهبری است وجود دارد. قطعا طرح‌های حمایتی برای مشارکت و موقعیت زنان در تکنولوژی وجود دارد. می‌بایست درک کرد که فرهنگ به ویژه در جایی که  سیاست اقتصادی از آن حمایت می‌کند بسیار سفت و سخت است. فرهنگ چه در سطح کلان و چه در سطح خرد (مثلا فرهنگ ملی یا فرهنگ یک کمپانی) در برابر تغییر بسیار مقاوم است.

      نگاهی می‌اندازیم به فرهنگ غالب معمول مردانه در ایالات متحده؛ همانگونه که گیرت هافستید جامعه شناس و محقق تعریف کرده است. برای آمریکایی‌ها معمولا انگیزه فردی نقش اساسی دارد و نگاه غالب افراد این است که فقط یک برنده در هرچیزی وجود دارد و همه امتیازها برای این فرد است. این فرهنگ برآمده از یک جامعه مردسالار است که بنای آن بر رقابت، ذستاوردها و موفقیت‌هاست. بر اساس گزارش‌های کارکنان اوبر به نیویورک تایمز، این‌ها عناصری است که بخشی از  ارزش‌ها و مدل تجاری اصلی اوبر هستند. اولویت اصلی آنها رسیدن به اهداف رشد و درآمدزایی خودشان است.

      این رویکرد دستاورد فردی و رقابت، در یادداشت فاولر نیز وجود دارد آنجا که می‌نویسد: اینطور بود که هر مدیری با رقبایش می‌جنگید و تلاش می‌کرد تا بالادست خود را تضعیف کند و موقعیت او را به دست بیاورد. این در شاخص مردانگی هافستید رتبه احتمالی بالاتری دارد: چیزی که به نفع افراد آسیب پذیر و افرادی با موقعیت ضعیف‌تر نیست.

      امتیار پایینی که بعد فرهنگ زنانه در شاخص هافستید دارد، تائیدی است بر اینکه توجه به دیگران و کیفیت زندگی (مثلا مرخصی زایمان کافی) و همچنین ارزش نهادن به «کاری که می‌کنی را دوست دارم» بر «تلاش برای بهترین بودن» (مثلا ایجاد محیط اجتماعی حمایتی) استانداردهای موردتوجهی نیستند.

      این را با تعداد بیشمارمردان در صنعت و تکنولوژی ترکیب کنید تا وضعیت زنان را دریابید. زنان برای ورود به این حوزه، صفر- یک عقب هستند.

      به دنیال بررسی‌ داخلی در اوبر، به امر و دستور مدیر عامل آن، این مجموعه بدون شک تغییری نخواهد کرد؛ نه فرهنگ مردانه آن تغییر خواهد کرد و نه تحقیرها و تبعیض‌ها نسبت به زنان.

      ملکه تکنولوژی

      حجم گسترده انتقاد افکار عمومی به اوبر جالب و مشوق است. یک شروع برای بحث درباره لزوم خواست عمومی برابری جنسیتی که می‌تواند سرعت بخش تغییرات باشد.

      من می‌خواهم رویکرد متفاوتی را بیان کنم: اگر مردان سلطان آرایشگری هستند، پس بهتر نیست زنان را به عنوان ملکه‌های تکنولوژی درنظر بگیریم؟ وقتی زنی اینقدر دیوانه است که وارد صنعت  تکنولوژی شود پس او:

      باید علاقه شدیدی به کارشان داشته باشد؛

      ـ استعدادی درونی برای علم و مهندسی دارد.

      ـ نگاه متفاوتی به کلیشه‌های جنسیتی دارد؛

      ـ  از خود ابرازی ترسی ندارد؛

      ـ و بنابراین در کارش فوق‌العاده‌ است.

      ملکه تکنولوژی وقتی وارد صنعت تکنولوژی می‌شود یک بر ضفر از مردان جلوتر است و بنابراین باید همانطور با او رفتار شود.


      رینکه فان سانتن، مدیرعامل «زمانه» و مدرس مدیریت ارتباطات چندفرهنگی در دانشگاه است. او بیشتر درباره تعادل جنسیتی در بازارکار می‌نویسد.

      هشت مارس 2017 برابر با 18 اسفند 1395روز جهانی زن گرامی باد

      هشت مارس 2017 برابر با 18 اسفند 1395روز جهانی زن گرامی باد

       

      در هشتم مارس ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس‌دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دست‌مزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و ضرب و شتم زنان برهم خورد.

      سال ۱۹۰۷ در دوره‌ای که مبارزات زنان برای تأمین حقوق سیاسی و اجتماعی اوج گرفته بود، به مناسبت پنجاه‌مین سال‌گشت تظاهرات نیویورک در هشتم مارس، زنان دست به تظاهرات زدند.

      در سال ۱۹۱۰، «دومین کنفرانس زنان سوسیالیست» که کلارا زتکین1 از رهبران آن بود، به مسئله تعیین «روز بین‌المللی زن» پرداخت. بعد از انتشار قطعنامه کنفرانس در مورد تعیین «روز جهانی زن»، انترناسیونال دوم از این تصمیم حمایت کرد، و نخستین تشکیلاتی بود که این روز را به رسمیت شناخت.

      سال ۱۹۱۳ "دبیرخانه بین‌المللی زنان" (یکی از نهادهای انترناسیونال سوسیالیستی دوم)، هشتم مارس را با خاطره مبارزه زنان کارگر در آمریکا، به‌عنوان «روز جهانی زن» انتخاب کرد. در همان سال، زنان زحمتکش و انقلابی در روسیه تزاری و در سراسر اروپا، مراسم «۸ مارس» را بشکل تظاهرات و میتینگ برگزار کردند.

      در سال ۱۹۱۷ تظاهرات زنان کارگر در پتروگراد علیه گرسنگی و جنگ و تزاریسم، بانگ آغازین انقلاب روسیه بود. کارگران شهر در پشتیبانی از این تظاهرات، اعلام اعتصاب عمومی کردند. ۸ مارس ۱۹۱۷ به یک روز فراموش نشدنی در تاریخ انقلاب روسیه تبدیل شد.

      سال ۱۹۲۱، "کنفرانس زنان انترناسیونال سوم" در مسکو برگزار شد. در آن کنفرانس، روز ۸ مارس به‌عنوان «روز جهانی زن» بتصویب رسید. کنفرانس، زنان سراسر دنیا را به گسترش مبارزه علیه نظم موجود و برای تحقق خواسته‌هایشان فرا خواند.

      در آمریکا و اروپا، زنان علیه سنن و قیود و قوانین مردسالارانه و احکام اسارت بار کلیسایی بپا خواستند. در جنبش زنان موضوعاتی نظیر حق طلاق، حق سقط جنین، تامین شغلی، منع آزار جنسی، ضدیت با هرزه‌نگاری، کاهش ساعات کار روزانه و غیره مطرح شد. این جنبش موفق شد در برخی از این زمینه‌ها پیشروی کند. در تظاهرات هشتم مارس ۱۹۶۹ زنان در دانشگاه برکلی در آمریکا گرد آمدند و علیه جنگ در ویتنام تظاهرات کردند.

      به سبب تلاش و مبارزه زنان برای آزادی و برابری واقعی با مردان، در سال ۱۹۷۷ سازمان ملل مجبور شد در قطعنامه‌ای ۸ مارس را با عنوان «روز حقوق زنان و صلح بین‌المللی» به رسمیت بشناسد و آن را وارد تقویم رسمی خود نماید.

      کانال آموختن 8 مارس 2017 برابر با 18 اسفند 1395 روز جهانی زن را به تمامی زنان و دخترانی که برای برابری در حیطه‌ی اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، علمی و ... به صورت مستمر، مبارزه می‌کنند تبریک و تهنیت می‌گوید. و برای همه‌ی آن‌ها آرزوی سلامتی و شادباشید را دارد.‌

      امکان کشت سیب‌زمینی در مریخ!

       محققان پس از سال ها بررسی دریافتند که کشت سیب زمینی در سطح مریخ امکان‌پذیر است؛ همچنین این گیاه قادر است در سخت‌ترین شرایط سطح زمین رشد کند.
       
      به گزارش ایرنا از خبرگزاری یونایتدپرس، محققان با شبیه‌سازی شرایط سطح مریخ درون یک CubeSat که توسط مهندسان دانشگاه فناوری و مهندسی لیما در پرو ساخته شده است، توانستند در این شرایط سیب‌زمینی کشت کنند.
        
      محققان شرایط روز و شب مریخ، دمای محیط، فشار هوا و ترکیبات اتمسفر این سیاره را شبیه‌سازی کردند و به منظور بررسی تاثیر این عوامل بر رشد سیب زمینی، حسگرهایی را درون محیط قرار دادند.
       
       مهم ترین هدف این تحقیقات، بررسی امکان کشت محصولات کشاورزی در سطح مریخ است. به اعتقاد محققان اگر گیاهان بتوانند در این شرایط شبیه‌سازی شده رشد کنند، در سطح مریخ نیز رشد و ادامه حیات آن‌ها امکان‌پذیر است.
       
       ژنوم سیب‌زمینی بسیار پویا است و قابلیت انطباق‌پذیری بالایی دارد. محققان پیش از این با استفاده از مهندسی ژنتیک انواعی از سیب زمینی را تولید کردند که در خاک شور و شرایط سخت به سادگی رشد می‌کند. نتیجه تحقیقات گذشته زمینه را برای شبیه‌سازی شرایط آب و هوایی مریخ فراهم کرد.
       
       در حال حاضر محققان به دنبال شناسایی حداقل شرایط لازم برای ادامه حیات سیب زمینی و مناسب‌ترین گونه‌های این گیاه برای کشت در مریخ هستند.

      دایناسورها هم منقرض شدند اما این نظام آموزشی فرسوده باقی است

       
      عصر ایران - نشریه تخصصی اقتصادی نبض بازار با انتشار چند نقد اقتصادی و اجتماعی،از جمله مقایسه فرسوده بودن نظام آموزش و پرورش کشور با انقراض دایناسورها، به جمع رسانه های کشور پیوست.

      دایناسورها هم منقرض شدند اما این نظام آموزشی فرسوده باقی است
      نبض بازار در بخشی از صفحه نخست خود با درج عنوان «دایناسورها هم منقرض شدند اما این نظام آموزشی فرسوده باقیست! » به نقل از سینا تهرانی به نقد سیستم آموزشی کشور پرداخت و نوشت: جان لنون نقل می کند که وقتی پنج ساله بودم مادرم همیشه می گفت: شادی کلید زندگی است. وقتی به مدرسه رفتم معلم از من پرسید: بزرگ که شدی می خواهی چه کاره شوی؟ و من گفتم: شادمان. او گفت: ظاهراً تکلیف درسی ات را درست متوجه نشده ای! و من گفتم: شما زندگی را درست متوجه نشده اید.»

      تجمع معلمان شاغل و بازنشسته سراسر کشور

      معلمان شاغل و بازنشسته صبح امروز (پنجشنبه ۱۹ اسفند) در سراسر کشور در تجمعی اعتراض‌آمیز خواسته‌های خود را مطرح کردند.
       
      به گزارش تسنیم، صبح امروز در سراسر کشور تجمع اعتراضی معلمان شاغل و بازنشسته برگزار شد. هماهنگی‌ برای برگزاری این تجمع در هفته‌های اخیر از طریق فضای مجازی و کانال‌ها و گروه‌های وابسته به معلمان انجام شده بود. 
       
      این تجمع که در استان‌های مختلف کشور از جمله تهران، خوزستان، کردستان، خراسان جنوبی، اردبیل، آذربایجان شرقی و چهارمحال بختیاری برگزار شد، در تهران در مقابل مجلس شورای اسلامی صورت پذیرفت. 
       
      معلمان شاغل و بازنشسته حاضر در این تجمع نسبت به بی‌توجهی به وضعیت معیشتی فرهنگیان، بهبود وضعیت آموزشی در مدارس و بازگرداندن پول‌های از دست رفته به صندوق ذخیره فرهنگیان معترض بودند و خواستار رفع این مشکلات شدند.
       
       
       
       
      این تجمع از ساعت ده صبح امروز آغاز شده و در آن چند صد نفر از معلمان شرکت کرده‌اند.
       
      منبع: تسنیم

      گزارش خبرنگار پیام سندیکا از عدم خرید ریل ملی از ذوب آهن

      گزارش خبرنگار پیام سندیکا از عدم خرید ریل ملی از ذوب آهن


      مترو و راه آهن سراسری خریداران اصلی ریل ملی ذوب آهن هستند . پرسش اینجاست که چرا خرید از ذوب آهن که با هزینه کرد بسیار به ریل استاندارد دست پیدا کرده است، انجام نمی شود؟ چه سیاستی خرید از خارج از کشور را به خرید از ذوب آهن ترجیح می دهد؟

      چرا با اینکه راه آهن سراسری توافق خرید ریل ملی با ذوب آهن را امضا نموده از خرید ریل امتناع می کند؟ چرا بانک مرکزی ارز لازم برای ذوب آهن را پشت گوش می اندازد؟

      آیا مافیای مالی رخنه کرده در دولت مانع اصلی خرید ریل از ذوب آهن نیست؟ منافع چه کسانی به واردات ریل از خارج گره خورده است؟ و چه کسانی در بدنه دولت خواهان نابودی صنعت ذوب آهن هستند؟

      پرسش هایی که سخنگو و معاون اول آقای روحانی از پاسخگویی از آن طفره می روند.