معاون وزیر راه و شهرسازی مطرح کرد؛

چنارهای ولیعصر در خطر انقراض

فاضلاب خانه‌های شمال شهر وارد شریان‌های اصلی می شود و از دو طرف خیابان ولیعصر به طرف پایین می رود که باعث آلودگی و بیماری درختان می شود.

قانون- تهران است و یک خیابان ولیعصر، خیابان ولیعصر است و چنارهای سربه فلک کشیده و درهم تنیده. دلبرانه آسمان را می‌پوشانند و نور با ملایمت و لطافت از میان برگ‌ها و شاخه هایشان خودنمایی می‌کند. این درختان زینت خیابان هستند ولی انگار کسی برایشان تره هم خرد نمی‌کند. هر از چندگاهی به بهانه پوکی و آفت، چندتاییشان را قطع می‌کنند و خدا می‌داند که آیا واقعا بیمارند و پوک یا نه! به تازگی هم که معاون وزیر راه و شهرسازی نسبت به از بین رفتن درختان خیابان ولیعصر به‌خصوص از امیریه به پایین از طریق فاضلاب شهری هشدار داده و اظهار تاسف کرده است.
پیروز حناچی در این خصوص می‌گوید:  ۱۸ هزار درخت چنار از میدان تجریش تا میدان راه آهن در معرض تهدید جدی قرار دارد. البته بخش‌های جنوبی از پایین امیریه به سمت انتهای خیابان ولیعصر (عج) تقریبا از بین رفته و دیگر درخت بلند در این منطقه دیده نمی شود. فاضلاب خانه‌های شمال شهر وارد شریان‌های اصلی می شود و از دو طرف خیابان ولیعصر به طرف پایین می رود. هیچ اقدامی هم برای کنترل این آ‌ب‌ها صورت نمی گیرد که باعث آلودگی و بیماری درختان می شود. خیابان ولیعصر (عج) آن‌قدر مهم است که باید بزرگ‌ترین مراکز تحقیقاتی ایران برای حفظ آن تلاش کنند. درختان چنار تهران مریض می شوند، آفت می‌گیرند، در توفان‌ها ممکن است بشکنند. لذا وقتی یک درخت از بین رفت باید سه درخت به جای آن بکارند تا محور ولیعصر حفظ شود. این درختان ۶۰ سال پیش کاشته شدند و ما الان داریم بهره آن را می‌بریم. ما نیز هم اکنون باید درخت بکاریم تا انشاءالله دیگران ۶۰ سال آینده بهره آن را ببرند.
با تمام این اوصاف بازهم این سوال بی پاسخ باقی می ماند که چرا هیچ کس به فکر درختان بیمار خیابان ولیعصر نیست؟ چرا این سرمایه‌های ملی که در مقابل آلودگی هوای شهر سینه سپر می‌کنند، به فراموشی سپرده شده‌اند؟ همین چند روز پیش که آلودگی راه نفس همه را بسته بود، تمام آن‌ها که انگشت اتهام به سوی محیط زیستی‌ها دراز کرده بودند، فراموش کرده بودند که این درختان ریه تهران هستند! چرا ریه تهران را به سادگی در معرض سرطان قرار می‌دهیم؟  مگر نه این که این درختان امانت آیندگان در دستان ما هستند؟ آیا می‌توانیم سرمان را در مقابل نسل‌های بعد بالا نگه داریم؟
 مسئولین، پاسخی!

محبوبه محمدی