اینترنت علاوه بر خدمات گسترده ای که در اختیار کاربرانش در سرتاسر دنیا قرار داده است، دید کاربران را نیز به مطالعه تغییر داده است. برای روش شدن این مطلب مثالی می زنیم. زمانیکه یک کتاب مثلاً 87 صفحه ای را می خواهیم مطالعه کنیم، این 87 صفحه خیلی زیاد به نظر ما نخواهد آمد اما اگر یک کتاب تحت وب باشد که به همین میزان صفحه داشته باشد احتمال قریب به یقین حوصله خواندن آن را نداشته باشیم.
اگر بخواهیم به دلایل چنین اتفاقی در اینترنت اشاره کنیم، موارد زیادی را می توان برشمرد که به طور حتم یکی از آنها استفاده از خود کامپیوتر است. در حقیقت زمانیکه می خواهیم یک کتاب بخوانیم به سادگی کتاب را باز کرده و شروع به خواندن می کنیم اما این در حالی است که اگر بخواهیم همین کتاب را تحت وب بخواهیم چند چیز نیاز است: اول آنکه کامپیوتر را روشن کنیم، وارد اینترنت شویم، آدرس وب سایت مد نظر را وارد کنیم و در نهایت روی هر فصلی که بخواهیم کلیک کنیم. علاوه بر این اگر از لپ تاپ، موبایل و یا تبلت برای اتصال به اینترنت استفاده نکنیم، نیاز به توضیح ندارد که برای استفاده از کامپیوتر های معمولی در بیشتر مواقع می بایست پشت میز بنشینیم (مگر آنکه کسی کامپیوتر خود را روی زمین قرار دهد!).
همین پشت میز نشستن خود موجب تحلیل رفتن انرژی کاربر می شود بنابراین کاربر در استفاده از کامپیوتر نسبت به خواندن یک کتاب به مراتب بیشتر خسته می شود. اگر بخواهیم دلایل زودتر خسته شدن در استفاده از کامپیوتر را نسبت به کتاب خواندن برشمریم مسلماً به موارد بیشتری نیز خواهیم رسید.
به همین دلیل رویکرد موفقی که در ارتباط با آموزش های اینترنتی می توان اتخاذ کرد این است که آموزش ها کوتاه و کاربردی باشند. منظورمان از کوتاه این است که برای خواندن هر آموزش بیش از 10 دقیقه زمان نیاز نخواهیم داشت و علاوه بر این منظورمان از کاربردی این است که در هر قسمت یک نکته آموزشی مورد بررسی قرار خواهد گرفت که در ادامه نکات آموزشی قبل بوده و در صورتی که نکات آموزشی قبل را به خوبی مطالعه کرده باشیم هیچ نیازی به مرور مطالب دیگر نخواهیم داشت.
بنابراین با اتخاذ چنین رویکردی این انتظار را می توان داشت که کاربر برای مطالعه هر قسمت از آموزش های طراحی سایت فقط نیاز است تا 10 دقیقه پشت میز کامپیوتر خود نشسته و یک نکته جدید را بیاموزد. علاوه بر این شاید شنیده باشید که خیلی ها می گویند زبان فرار است. خب منظور ایشان زبان برنامه نویسی نیست بلکه زبانی است که با آن ارتباط برقرار می سازیم. به عقیده بنده زبان فرار نیست بلکه "زبانی که استفاده نشود" فرار است. فرض کنیم می خواهیم برای ادامه زندگی به کشور آلمان برویم. برای این منظور در کلاس های زبان آلمانی شرکت کرده و این زبان را تا حد متوسطه فرا می گیریم. حال تا ویزای خود را دریافت کنیم تقریباً 18 ماه زمان صرف خواهد شد و ما هم به این امید که زبان آلمانی را تا حد متوسطه بلد هستیم دیگر کلاس های خود را ادامه نمی دهیم. پس از گرفتن ویزای آلمان خود پس از یک سال و نیم، زمانیکه در فرودگاه فرانکفورت از هواپیما پیاده می شویم به خود می آییم که خیلی از چیزها را فراموش کرده ایم. علت این مسئله هم کاملاً واضح است: "تمرین کردن را رها کرده ایم".
در زبان های برنامه نویسی هم قضیه کاملاً به همین صورت است. در واقع با استفاده از زبان های برنامه نویسی ما با کامپیوتر خود به جای آدم ها ارتباط برقرار می سازیم، دستور می دهیم، درخواست می کنیم و ...
بنابراین اگر شروع به فراگیری یک زبان برنامه نویسی نماییم و به طور مداوم آن را تمرین نکنیم به طور حتم آن را فراموش خواهیم کرد. در واقع بایستی آنقدر کدهای زبان مد نظر خود را بنویسیم که ملکه ذهنمان شوند که در آن صورت همچون زبان فارسی، آذری، کردی، گیلکی، مازنی، عربی و ... (قابل توجه تمام اقوام ایرانی) که اگر آن را به مدت یکسال هم مورد استفاده قرار ندهیم فراموش نخواهیم کرد، به زبان برنامه نویسی مد نظر خود کاملاً مسلط خواهیم شد.
با مد نظر قرا دادن موارد فوق الذکر امیدواریم این دوره برای شما کاربر گرامی سایت نت شهر مفید واقع گردد.